Felsefenin ölümüne kısa yol

Türkiye’de sosyal bilim eğitiminde ilginç bir ‘hak’ var. Örneğin ne lisans ne de lisans üstü seviyede yeterli felsefe eğitimi almamış biri felsefe dersi verebiliyor, hatta bölümün yönetiminde sorumluluk taşıyabiliyor. Bu olanağın nasıl kullanılabileceğine ve ne gibi sonuçlar yaratabileceğine ilişkin bir hikayemiz var bugün…

Yurt dışında öğretim üyeliği yapan Türk bir felsefeci, bundan birkaç yıl önce felsefe bölümü kurmak isteyen bir Anadolu üniversitesinden iş teklifi alır. Toplam dört kişi olacaklar, bölüm başkanı dışında diğer üç kişi felsefenin temel konuları, felsefe tarihi ve İslam

araştırmaları bölümlerinin başına geleceklerdir. On yılını yurt dışında geçiren ve uluslar arası akademik camiada kendisine iyi bir yer edinmiş olan felsefecimiz hayatını değiştirmeye karar verir. Başka teklifleri bir kenara koyar ve söz konusu üniversiteye gelir. İlk sürpriz doğal olarak ona teklif edilen ana bilim dalı başkanlığının esirgenmesidir. Bölüm başkanı bu işi de kendisinin yükleneceğini söyler. Öte yandan İslam düşüncesinde uzman olan kişilerden biri felsefe tarihinin başına getirilmiştir. Felsefecimiz buna çok önem vermez. Unvan ve pozisyondan ziyade işin kendisiyle ilgilidir.

***

Derken ilk kritik karar anına gelirler. Lisans bölümünün açılması için yeni öğretim görevlileri alınması gerekmektedir. İslam düşüncesi bölümünün başında olan kişi sürekli ilahiyat mezunu kişileri önerir ama bunların felsefe eğitim temelleri son derece zayıftır. Giderek bölüm başkanı ile İslam düşüncesi ana bilim dalı yöneticisi arasında sürtüşme başlar. Konuyu çözecek olan kişi dekandır ama aslında söz konusu alt yöneticiyi tavsiye eden ve hamiliğini yapan da odur… Bizim felsefeciye iş önerisi yapmış olan bölüm başkanı henüz birkaç aya kalmadan istifa eder. Yerine başka bir üniversiteden ehliyeti bilinen biri tavsiye edilir ama İslam düşüncesi ana bilim dalı başkanı bunu şiddetle reddeder…