İki mektup

Gülen cemaatinin dışarıdan görünmeyen siyasi iskeleti tarafından yürütülen 15 Temmuz darbe girişimi, sadece devletin değil AK Parti’nin de dengesini sarstı. Cemaat üyelerinin büyük yüzdesinin AK Parti seçmeni olduğunu, yıllar boyunca parti teşkilatı içinde Gülen sempatizanı olduğu bilinen kişilerin bulunduğunu ve hatta bunların teşkilata katılımının istendiğini, nihayet her üç AK Partili ailede en az bir Gülen mensubunun bulunduğunu hatırlamak, durumun çetrefilliği hakkında bir ipucu verir. Böyle bir ortamda ‘FETÖ ile mücadele’ de çok basiret isteyen bir uğraş olmak zorunda… Suçlu ile suçsuzu adil bir biçimde birbirinden ayıramazsanız kendi içinizde kangren olmaya giden bir yara açabilirsiniz. *** Maalesef gelinen nokta bu tehlikeye işaret ediyor. Darbe girişimini hazırlayanların ve onların bilinçli uzantılarının sadece birkaçı tutuklanabilmişken, yüz binlerce insan sadece cemaat üyeliği, yakınlığı ya da sempatizanlığı nedeniyle müebbet hapse çarptırılabiliyor. Bu arada soruşturmaların AK Parti çevresine pek yanaşmaması da ilginç bir durum olarak kayda geçiyor. Sonuçta Gülen stratejisinin bunca yıl yarattığı sistematik mağduriyetin üzerine, bugün ‘FETÖ ile mücadele’ başlığı altında gelen yeni bir mağduriyet dalgası ile karşı karşıyayız. Aradaki geçişte yer alan darbe gecesi acı ve kayıpları ise bu iki büyük dalganın arasında manen eziliyor ve ancak sembolik bir ‘arınma diline’ hizmet ediyor. Çünkü o gece yaşanan fedakarlığın kıymeti ancak daha sonrasında adil olabilmekle artar ve karşılığı da ancak o şekilde ödenebilir… Asıl acı olan, elinde güç tutanların anlayışsız ve kayıtsız davranabilmesi… Bugün bana son günlerde gelen birçok mektuptan ikisinin bazı bölümlerini paylaşmak istiyorum. Birincisi Ahmet Turan Alkan’dan… Gülen cemaatine katılmamış, mesafesini hep korumuş ama hasbelkader Zaman gazetesinde yazmış ve AK Parti iktidarına olan tepkisi nedeniyle daha birçok kişi gibi Gülen’in ne yapmaya çalıştığını anlayamamış bir meslektaşımız.