Suriye muhalefeti elden kaçabilir

Ataerkilliğin Türkiye iç siyasetinde ne denli etkili olduğunu yıllardır gözlemliyoruz. Partilerin iç yapısından seçmenle olan ilişkilerine, hemen her alan bir ‘bilenin’ otoritesinin diğerleri tarafından ‘isteyerek’ benimsenmesi beklentisini yansıtıyor.

Buna karşılık dış politikanın daha rasyonel ve gerçekçi olduğu yönünde bir kabulümüz var. Belki de soğuk savaş ortamında uzun süre bulunmamız dış politikamızın kurumsallaşmasını bu yönde etkilemiştir. Osmanlı’nın son dönemlerinde büyük küresel güçler karşısında manevra kabiliyetine dayanan bir beka stratejisi geliştirilmesi de herhalde söz konusu kurumsallaşmanın arka planına işaret eder…

***

Ancak Suriye meselesi dış politikada da ataerkil bir anlayışı öne çıkarmış gözüküyor. Türkiye gerçekten de Suriye’deki ‘ılımlı’ Sünni muhalefetin oluşmasında, ayakta kalmasında, organize olmasında ve başarılı askeri operasyonlar yapmasında çok etkili oldu. Türkiye’nin desteği olmadan bu noktaya gelinemezdi ve nitekim Suriye muhalefetinin sözcüleri de bunu her fırsatta söylüyorlar. Son derece dağınık ve her an parçalanıp birleşen amorf bir yapıdan, bütünlüğü ve ortak iradesi olan bir muhalefetin yaratılması da Türkiye sayesinde oldu…