Bu kez saz çalma rolü Kemal Bey’de

AK Parti ve MHP arasında ilk müzakerelerin başladığı Ekim ayından itibaren Cumhuriyet Halk Partisi şu tezlerle karşı çıktı, henüz içeriğini bilmediği taslağa.

Bu bir rejim değişikliğidir.

İlk dört madde iptal oluyor.

Meclisi fesh edecekler.

Yaşam tarzımıza müdahale edecekler.

Taslağın Meclisten geçmesine izin vermeyeceğiz, geçerse de Anayasa Mahkemesine götürüp iptal ettireceğiz.

Son CHP’li kalana kadar direneceğiz.

Bu gidişle kan akar, iç savaş çıkar. 

Bu argümanları Ocak sonuna kadar, kah Kılıçdaroğlu’nun, kah CHP sözcülerinin ağzından duyduk.

CHP-HDP medyasından ve hayır cephesini oluşturan irili ufaklı ve marjinal çevrelerden eleştiri ve terbiye sınırlarını çok aşan yorumlar da geldi. En yaygını “AKP tabanı davardır” şeklindeki hakaretti.

Vesayetin siyasete galebe çaldığı, medya patronlarının pijamayla başbakan denetlediği eski Türkiye’de popüler olan ama demokratik gelişimle birlikte sürüldükleri bulvar gazetelerinde nefs körelten kimi toplum düşmanları ise CHP adına, asabi statüko fosilleri adına tekrarı mümkün olmayacak kelimeler kustular.

Bu agresyon sürerken CHP, referandum sloganlarını da açıkladı. Bir dizi olumsuzluğu sayıp ardından hayır diyecekti CHP.

Diktatörlüğe hayır!

Teröre hayır!

İşsizliğe hayır!

Referanduma hayır!   

Evet diyenler ve değişimin sahibi partiler anayasa değişikliğine evet dediğinde sanki “teröre de evet” demiş gibi olsun diye bir takım küçük hesaplar, basit akıllar…

Haliyle CHP’nin argümanlarını çürütmek Evetçiler için kolay oldu.Rejim değişecek iddiası üzerine kurulu strateji tez vakitte çöktü.

Ama bu esnada şöyle bir CHP profili de belirginleşti:

Meclisi çalıştırmamak için olmadık yollara başvuran ama sonuç alamayınca Meclis kararını iptal ettirmek için bir kez daha mahkeme yollarına düşen CHP.

Sandığı halktan kaçıran CHP.