Çocuğa hayır demeyi özel bölgeyi öğretin!

Prof. Dr. Tolga Dağlı: Çocuklarınızı birer birey olarak, yetişkinlerle aralarında mesafe olduğu bilgisiyle yetiştirin. Hem kendilerine hem size güvensinler. Gerektiğinde “hayır!” diyebilsinler ve gelip olayı size anlatabilsinler.

Cinsel istismar haklı olarak ailelerin en büyük korkusu. Büyük kötülük. Neresinden başlayalım.

Çocuk cinsel istismarı çok boyutlu bir konu. Hem fiziksel cinsel, hem duygusal olabilir. Meselenin sosyal, kültürel, ahlaki, hukuki boyutları da var. Bir haber çıkınca gündeme geliyor ama çözüm üretilmeyebiliyor. Bu sadece Türkiye’de değil her yerde olabiliyor.

İSTİSMAR SADECE FİZİKSEL OLMAYABİLİR

- İstismar yüzde 85 oranında aile içinde diyorsunuz!?

Ne yazık ki evet. Cinsel istismar geniş bir yelpazedir, sadece tecavüz olarak düşünmemek lazım. Fiziksel temas olmayabilir de. Çocuğa cinsel içerikli şeyler seyrettirmek, konuşmak, cinsel organlarını göstermek gibi şeyler de buna dahil. Ve bir kere oldu diye bakmamak gerek. Genellikle uzun bir sürece yayılıyor, tekrarlıyor.

- Dolayısıyla ne kadar erken fark edilirse, çocuk anlatabilirse zarar o kadar azalıyor?

En önemli konu çocuğun bunu söyleyebilmesi. Ama saklamak gerektiğini düşünebiliyor. Toplumun kanısı da bu. Arttığı için görünür olmuyor. Göründüğü için arttı sanılıyor.

SUÇLUYU ASINCA TECAVÜZLER BİTMİYOR

- İstismarın haberleşmesi istismarcıları tetikler mi risk ne?

Yok. Ama medya dikkatli olmalı. Çocuğu ikincil üçüncül travmalardan korumak lazım. Davalarda gizlilik kararı şart. Çocuğun kim ve nerede olduğu yazılmamalı. Çocuk da aile de büyük travma yaşıyor zaten. Herkesin bir sorumluluğu var kurumlar başta olmak üzere. Ama genel olarak olay ortaya çıkar çıkmaz “faili bulup asalım rahatlayalım” duygusu hakim. Halbuki istismar vakaları bitmeyecek ki. Toplum suçluyu görüyor ama mağduru yani çocuğu unutuveriyor.

ÇOCUK “BENİM SUÇUM” DİYE DÜŞÜNÜYOR!

- Peki ya istismar edilmiş çocuk ne diyor, ne düşünüyor?

“Suçlu benim, benim yüzümden oldu” diyor. Yapmaması gereken bir şeyi yaptığını, suçlu olduğunu düşünüyor. Kimseyle paylaşamıyor eğer güven duygusu oluşmamışsa. Hele aile içindeyse onu istismar eden “söylesem de kimse bana inanmaz” diyebiliyor.