Kemal Bey’in ayıbı Selvi Hanım'ın görevi

Önlenememiş bir kötülüğün daha araçsallaştırıldığı, siyasi linç uğruna hesap edilmiş ayıpların işlendiği utanç dolu günler yaşıyoruz.  Bu tür kaotik, çalkantılı süreçlerde önceliği doğru tespit etmek, savrulmamak için şarttır. Şahsen böyle bir konuda benim yerim sarsılmaz, tartışılmaz biçimde çocukların yanıdır. İlk söyleyeceğim de son söyleyeceğim de çocuklar içindir.   Kronolojik gidelim: Karaman’da Ensar Vakfı’yla bağlantısı olan yurtlarda 10 çocuğun cinsel saldırıya uğradığına dair ilk haber 12 Mart günü Birgün gazetesinde “iddia” olarak çıktı. Anlaşılan o ki vakıfta gönüllü belletmen olarak bulunan M.B. adlı pislik 9-10 yaşlarındaki çocuklara özel ders bahanesiyle zarar veriyor. Bir çocuğun olayı ailesine anlatmasıyla konu polise ve savcılığa intikal ediyor. Savcılık da çocukların daha fazla zarar görmesini önlemek için dava hakkında gizlilik kararı veriyor.  Sağlıklı bir toplumda yetişkinler bu gibi durumlarda oturup benzerleri ne yazık ki her kurumda hatta aile içinde görülebilen bu kötülükle nasıl başedileceğini, çocukları nasıl koruyacağını, kurumlarını nasıl daha şeffaf kılacağını konuşur.  Ama bizde öyle olmuyor. Yine olmadı. Suçun işlendiği çatının Ensar Vakfı’na ait olması, vakfın dini ahlaki değerleri öncelemesi, dindar insanlara, İslam dinine, Hükümete, Bakan Hanıma ve Cumhurbaşkanına saldırmak için vesile kılındı. Korunması gereken çocuklar hassasiyetin öznesi olmaktan çıkarıldı, hükümete saldırmanın nesnesi haline getirildi. Savcılığın çocuklar için koyduğu gizlilik kararı sanki olay ört bas ediliyormuş gibi aktarıldı.