Sur’da bir gedik açmak, Kürtlerin gönlüne ulaşmak

Diyarbakır’da hemen tüm Kürtlerde bir kafa karışıklığı var. Kafaları karıştıran şey duyguların da karışmış olması. Geçmiş travmalar, her F16 uçuşuyla, binlerce sokaktan birindeki bir duvara karalanmış iki cümlelik ırkçı yazıyla ya da bir benzeri tetikleyiciyle hortlamış çünkü. 

Bu hassas duygusal zemine, PKK-HDP’yle birlikte kaosa yatırım yapan iş ve siyasi çevrelerle medya manipülasyonlarını da ekleyince değil bölge halkı koyverseniz siz de kendinizi 90’lar simülasyonunda bulabilirsiniz çünkü.

Allah’tan Diyarbakır öyle değil. On üç yıllık icraatlar ve son iki buçuk yıllık çözüm iradesi kefil olmuş gelecek umutlarına. Ama, kendi ifadeleriyle “hayatın tadını alan ve başka bir Türkiye’ye inanan Kürtler”in duygusallığı da bir başka gerçek.

PKK’nın hendek siyaseti ve HDP’nin o hendeğe düşmesi derin bir hayal kırıklığı yaratmış.

İki ayrı Diyarbakır da ayrı bir ikileme yol olmuş.

Sivilceli oğlanların ellerinde keleşlerle mahalle halkına zulmettiği, daracık sokaklara hendekler kazıp patlayıcılar gömdüğü Sur, başka bir Diyarbakır... Geniş caddelerinde son model arabaların, kaldırımlarında şık hanımların beylerin dolaştığı, geniş bulvarları, yüksek binaları, dükkan-restoranlarıyla yeni gelişen Kayapınar ise başka bir Diyarbakır...

Haliyle iki ayrı sosyal siyasal gerçeklik demek bu. Çatışmanın sonuçlarından farklı derecelerde etkileniyor olsalar da çatışma siyasetine aynı tepkiyi veriyorlar ama. “Bugün referandum olsa halkın yüzde 95’i Türkiye ile birlikte yaşamayı ister” cümlesi en sık kurulan cümle o yüzden. “Hendekle özyönetim mi olurmuş” tespitine ya bir kahkahanın ya bir dudak büküşün eşlik etmesi ise ayrı bir gösterge.