Zaman ve ziyan

Zamana yemin ederek başlayan Asr Suresi, Mekke’de inen ilk surelerdendir. Demek ki, müminler daha işin başında iken Allah’a imanla beraber zamanın önemine de dikkatleri çekiliyor.

“Asra yemin olsun ki, insanoğlu mutlaka ziyandadır. İman edenler ve salih amelleri yapanlar, birbirlerine Hakkı öğütleyenler, sabrı öğütleyenler hariç.”

Asr, yüz yıllık bir süreye dendiği gibi, bir nesillik süre, günün ikindi vakti, gece ve gündüz, bütün zamana göre dünyanın ikindi vakti, ikindi namazı, her bir insanın kendi ömrünün son çeyreği ve mutlak zaman anlamlarına da gelir. Ortak nokta zamandır. Burada Allah’ın özellikle hangisini kastettiğini bilemeyiz. Ama bütün dünya zamanına göre insanların çoğunun ziyan ettiğine bakılırsa, burada bütün bir zamana, ya da insanın kendi ömründeki her bir zaman dilimine dikkat çekilmiş olması daha uygun düşer. Sanki zamanın kanunu hep böyle olagelmiştir, insanlar en büyük sermayeleri olan ömürlerini çoğunlukla ziyanla geçirirler denir gibidir.

Zaman değirmeninde un ufak olmamanın dört temel şartı:

Surenin verdiği mesaj şudur: Sayılan bu dört şey dışındaki her şey, her eylem, ya da her eylemsizlik insanoğlu için bir ziyan sebebidir. Bu dört şeyin dışındakiler ne kadar çok olursa ziyan da o kadar çok olur demektir.

İşin başı Allah’a imandır. Bir olan Allah’a iman etmeyen insan her şeyi daha baştan kaybetmiş sayılır. Büyük olanın Allah olduğunu bilmeyenin karşısına her gün bir aşka büyük çıkar. Hangi büyüğü asıl büyük sayacağını bilemez ve her zaman o başka bir ‘büyüğe’ boyun eğer. Ölünceye kadar da bu böyle sürüp gider.