Söz ola kese savaşı

Dünyadaki işlerin hamasetle yürümediğini her halde en iyi idareciler bilir. Nasıl ki sular tersine akamaz, aynı şekilde hamasetle, abartılı anlatım ve boş övünmelerle yanlışlar doğru, kötüler iyi olmaz.
Hamaset, “Dinleyenleri etkilemek veya heyecanlandırmak amacıyla yapılan abartılı anlatım” olarak tarif edilmiş. Bir hastalığı tedavi etmek için ‘kortizon’ kullanmayı da ‘hamaset’ olarak tarif etmek mümkün. Kortizon, ölçülü bir ilâç olarak kullanılmazsa tedavisi zor yeni hastalıklara sebep olabilir. Hamaset de böyledir. İlk bakışta faydalı gibi de görünse içten içe insanlara zarar verir, hasta eder.

Avrupa Birliği ile aramızdaki tartışmalar Avrupa Parlamentosunun aldığı karar sonrası her geçen gün biraz daha alevleniyor. Tartışmalarda dikkat çeken bir nokta var: Yakın zamana kadar Türkiye’nin AB üyesi olmasını isteyen, bu gayretleri savunan çok sayıda gazeteci ve yazar bir anda “AB üyeliğine hayır” noktasına savrulmuş.

Elbette herkes gibi gazetecilerin de AB’ye üyelik konusunda müsbet ya da menfi düşünme hakkı vardır. Kimi üyeliğe evet der, kim hayır der. İtirazların dayandırıldığı haklı tesbitler de olabilir. Dikkat çeken nokta, dün söylenen sözlerin bugün inkâr edilmesidir. Meselâ, on yıl önce Türkiye’nin AB’ye üye olmasını hararetle destekleyen, bu hususta yazılar yazan bir kişinin; bugün tam tersini savunması ne ile izah edilebelir? Dünkü ‘evet’in gerekçesi neydi ki bugün ‘hayır’ deniliyor? AB’nin on yıl önce söylenip de bugün reddettiği bir düzenleme, bir karar var mı?

Sivil toplum kuruluşları ve akademisyenlerin siyasî pozisyonlara göre tavır alması ne ölçüde doğrudur? Eğer AB üyeliği Türkiye’nin menfaatine değilse dün niçin desteklendi? Üyelik milletin menfaatine ise bugünkü siyasî irade “AB’ye hayır” diyor diye sırf bu sebeple dünkü sözlerden geri adım atmak iyi midir? Aksine; siyasetçileri doğru kararlarında destekleyip yanlış kararlarında ikaz ve itiraz etmek gerekmez mi? 10 ya da 20 yıl boyunca AB üyeliğini faydalı bulup desteklemek, ama son bir haftada siyasî rüzgârlardan etkilenerek itiraz etmek tamamen duygusal hareket anlamına gelmez mi?