Yiğidi öldürme, hakkını ver

Türkiye’nin yakın siyasî tarihinde önemli hizmetlere imza atmış olan; Isparta, İslamköy doğumlu Süleyman Demirel’in 91 yaşında vefatı sonrası konuşulan ve yazılanlara bakınca, önemli olanın bu kubbede hoş bir sadâ bırakmak olduğu bir defa daha tescil edildi.
Uzun yıllar siyasetin içinde ve önünde olan, başbakanlık ve cumhurbaşkanlığı yapmış bir kişinin sevenleri de olur, sevmeyenleri de. Ancak eleştirilerin de insaflı olması beklenir. Kim olursa olsun; bir insanın sadece hatalarını ve yanlışlarını görmek isteyen, istediği kadar yanlış görebilir. Adalet, hasenat ve seyyiat dengesini dikkate almayı gerektirir.

Vefatı sonrasında yazılanlara bakılınca, umumî anlamda hakkın teslim edildiği görülüyor. Bazı insafsız eleştiriler de var albette. Neticede tarihe mal olmuş bir şahsiyet ve yaptıkları ortada. Vefatına kadar onu ve hizmetlerini perdelemeye çalışan bazı idarecilerin, vefatından sonra hakkını teslim etmeleri de ayrıca ibretlik. Bu hakperest tesbitleri, Demirel’in vefatından önce de yapmış olsalar ne kaybederlerdi? Rey uğruna bunca karalamaya değdi mi? Türkiye’deki demokrasi mücadelesi anlatılırken, Demirel dönemini görmezden gelmek hakperestlikle izah edilebilir mi?