HSK bana umut verdi

İilginçtir, yargıya güvenimin dibe vurduğunu anlatan bir yazı yazdım ve "İzan kalmamış ki, en kötüsü bu" dedim ya, bu yazı sonrası içimde bir "umut ışığı" belirdi.

Nedenini anlatacağım, merak etmeyin.

Yazı yayımlandı ama son yıllarda içimizde egemen olan duygu vardı yine içimde.

“Yazarız, söyleriz ama kimse tınmaz” duygusu.

Memlekete hâkim olan “nobran” tavır, “Siz ne bilirsiniz” tepeden bakışı,“Gazeteci kimdir ki?” anlayışı nedeniyle “Yazdık ama başımıza iş almaktan başka ne işe yarar ki yazdıklarımız?” fikri hâkimdi bana da.

Ancak farklı bir şey oldu.

Öğleye doğru yoldayım, telefonum çaldı.

Bir Ankara numarası.