Koyun olmadığımızı başka nasıl anlatacağız?

SON sözü baştan yazıyorum.

Ey tüketici büyüğüm... Ey tüketici kardeşim...

Dövizi bahane edip sana aşırı fiyat çeken kim varsa bana yaz.

Buradan bu arsızlığı ilan edeceğim.

Çünküüüü...

Gördüklerim ve yaşadıklarım var.

Dostlarımdan ve okurlardan gelen şikâyetler var.

Örnek mi?

Eve kumaş alacaklar. Diyorlar ki:

“Biz ithal istemiyoruz. Döviz fırladı. Yerli kumaş istiyoruz”.

Soruyorlar:

“Bunu beğendik. Metrekaresi kaça?”

Esnaf elindeki listeye bakıyor:

- 50 TL. 

- Peki, var mı?

Bu soru üzerine esnaf ürün stoku için toptancıyı arıyor:

- 58 kodlu ürün var mı?

- Evet.

- Fiyat? 

- 90 TL.

Soran esnaf da şaşırıyor:

- Anlamadım nasıl oldu bu zam...

Sonra 40 çeşit hikâye... 

“Abi dövizi görüyorsun” diye başlıyor...

Utanma var mı?

Tekstil cenneti Türkiye’de oluyor bu. Adam otoparka bile yüzde 50 zam yapmış.

Ne oldu be kardeşim? Bu ne zammı?

“Abi doları görüyorsun”.

Gören de zanneder ki adam otoparkın taşlarını dolarla alıyor.

Bunun gibi ne örnekler...

Artık eczanelerde ilaç kutularının üzerine eklenen etiketler kutuların ağırlığını geçti.

Pazara gidiyorsun...

“Döviz yükseldi...” diye başlıyor konuşmaya...

Yahu arkadaş...

Şu döviz artalı ne kadar oldu? Domatesin dövizle ne ilgisi var?

Hadi diyelim elektriğe zam geldi. Benzin öyle...

Peki, sen depodaki malları sattın da ne ara o kumaşları, ilaçları, domatesleri ürettin?

Hele deniz sektörü...

Marinalar hâlâ elektriği, suyu dövizle satıyor. Kiralamaları Euro’yla yapıyor.

Şimdi geliyorum yazının başına...

Bu vurguna nasıl dur diyeceğiz?

Hadi polis, belediye baskınlar yapıyor. 

Belki caydırıcı olabilir.

Kanun var, yönetmelik var...

Ama önce vicdan olacak arkadaş, vicdan...

Ahlak olacak...

Bu “ekonomik saldırıya” karşı vatanseverlik olacak...

İşte, buradan ilan ediyorum:

Sevgili tüketici kardeşim...

Sayın büyüğüm...

Lütfen bu haksızlığı, bu vurgunu gündelik hayatında gördüğün an bana yaz.

Yaz da koyun olmadığımız anlaşılsın...

‘PARDON YOLU ŞAŞIRMIŞIM’ KARŞILIĞI 150 TL KAZIK

BU lafım elbette bütün taksicilere değil.

Helal süt emmiş birçoğunu tanıyorum. Bizim duraktaki yardımsever çocukları...

Dost canlısı, babacan, görmüş geçirmiş, ahlaklı taksicileri biliyorum...

Onlara değil bu sözüm.

İbretlik olay şu:

İki yabancı uyruklu kadın İstinye’den taksiye biniyor. Beşiktaş’a gidecekler. Mesafe 10 km. Gelirken 47 TL vermişler.

Peki, dönerken? 

Beşiktaş’a bir geliyorlar ki taksimetre 213 lira yazmış. 

Kadınlar şaşkın. Taksici parayı alıp gidiyor.

Kadınlardan birisi cep telefonunu düşürmüş. Polise gidiyorlar. Davacı oluyorlar.

Taksici yakalanıyor. Polise, “Abi güzergâhı şaşırdım” diye sallıyor...

Dolandırıcılıktan 5 yıla kadar hapis cezası isteniyor.

Diyeceğim şudur ki:

Ey ahlaklı taksiciler... Uber’le uğraştığınız kadar içinizdeki bu ahlaksızlarla uğraşsanız...

Olmaz mı?