Orada bir anne var uzakta

BEN şimdi bu okul müdürü için ne desem?..

Nasıl anlatsam duygularımı?

Ve Tokat İŞKUR müdürü...
Sizi nasıl yazsam?..
Sizin bu insanlığınızdan bir resim yapsam...
Hangi çerçeveye sığabilir ki dev gibi kalpleriniz?..
Tokat TOBB İlköğretim Okulu saygıdeğer yönetimi...
Ve Tokat İŞKUR yönetimi...
Sizin bu yaptığınız iyiliği okurlarımın kalplerine bırakıyorum...
Gönülden alkışlıyorum...
Neden mi?
Her sabah 06.00’da kalkıyordu Ayşegül Dileç...
11 yaşındaki kızının saçlarını tarıyor... Yüzünü yıkıyor...
Giydiriyor... Kahvaltısını ettiriyor...
Sonra tekerlekli sandalyesine bindirip okuluna götürüyordu...
Her sabah 2 kilometre tekerlekli sandalye itiyordu Ayşegül...
Tek derdi Serebral Palsi hastası kızı Şeydanur’un okumasıydı...
Kızı derse girince Ayşegül de koridorda onu bekliyordu.
Bir sabah okul müdürü gördü Ayşegül’ü... Annenin bu vefakâr çabasını dinledi ve şöyle dedi:
“Madem her gün kızınla buradasın... Maddi durumunuz da iyi değil... Sen bir İŞKUR’a başvur bakalım, ne diyecekler?”
Ayşegül İŞKUR’a başvurdu...
Ve o tertemiz fedakârlık karşılığını buldu.
İŞKUR, Ayşegül Dileç’e kızının okulunda iş verdi.
İşte böyle sevgili okur...
Şimdi Şeydanur için bir de akülü araba olsa diyorum...
Ne dersiniz? Olamaz mı? Olur elbette.
Belli ki melekler koruyor Şeydanur’u...