Aradığınız “ev kadını” artık burada oturmuyor!

Yer Afyon otobüs garajı. Üniversite öğrencisi iki genç kız, şalvarlı yaşmaklı bir kadına, “Ev kadını mısınız?” diye soruyor. “Ev kadınıyım” cevabını alacaklarından yüzde yüz eminler. Daha kadın cevap bile vermeden ellerindeki formun ev kadını yazan seçeneğini işaretliyorlar. Oysa kadın bütün gücü ile ev kadını olmadığını haykırıyor: “Aah yavrıım, ben ev kadını değilim. Ben köy kadınıyım. Ev kadını çalışma bilmez. Silme süpürmeyi iş sanır. Ben köy kadınıyım. Alnımın terini silerim de ekmek diye yer, su diye içerim.”

Öğrencilerin elindeki anket formunda çalışan kadın ve ev kadını seçenekleri var. Köy kadını diye bir kategori yok. Köylü kadının onca itirazına rağmen onu ev kadını kategorisine yerleştiriyorlar.

Modern insan; olayları, durumları ikiye bölerek, böldüklerini birbirine karşı konumlandırarak anlayabiliyor ancak.

Bu karşıt konumlandırmalardan biri de çalışan kadın/ev kadını kategorileştirmesi.