“Daha UFO’lar saldırmadı babaanne!”

Allah bu acıyı unutturmasın duası dilimizden düşmüyor.
Lakin, acı acıya eklenmeye devam ediyor.
2016 yılı Cumhuriyet tarihinin en uzun yılı, Aralık ayı 2016'nın en uzun ayı oldu.
Darbe teşebbüsleri, terörist saldırılar, katliamlar, suikastler bitmiyor.
Bir kaç yıl önce, öldürülen Rus büyükelçi için Türkiye'nin kalbi durdu denecek olsa kimse inanmazdı.
Pazartesi günü tecrübe ettik. Sahiden kalbimiz durdu. Aklımız, fikrimiz durdu. Kelimelerimiz dondu.
En acilinden analiz attıranlar bile bir kaç dakikalığına da olsa sustu.
Günlük hayattaki konuşmaların seyri bile değişti.
Aşağıda aktaracağım konuşma Salı günü minibüste yaşandı.
Yaşlı bir hanım torunu ile birlikte bindi minibüse. Minibüse bindiğinde yaşlı kadının elinde cep telefonu, torunun elinde tablet vardı. Yakut küpeli, ağzında akide şekeri kelimelerle konuşan yaşlı kadın, minibüse bindim hadi kapatıyorum diye telefonunu kapatmaya çalışsa da, karşı taraf sözü söze eklemeye devam ediyor olmalıydı ki, bir türlü vedalaşma sahnesi gerçekleşemedi.
Küçük kız boş yerlerden birine oturdu. Babaanne ayakta, telefonu kapatıp şoföre ücretini verip öyle oturmayı düşünüyor olmalı. Son bir kapatma cümlesi olarak “Başımıza gelmedik kalmadı” dedi. Torunu kafasını tabletten hiç kaldırmadan daha UFO'lar saldırmadı babaanne deyince, şoför zınk diye durdu. Ayaktaki bütün yolcular mini otobüs ebatlarındaki aracın içinde keskin bir savrulma yaşadı.