Empati yoksunu ebeveynler ve sipariş çocuklar (III)

Ebeveynlerin duyarsızlığını kamera üzerinden okumaya devam ediyoruz. Çocuklarının özel anlarını servis eden ebeveyn duyarsızlığı bizim ülkemizle sınırlı değil küresel kriz olarak her geçen gün bir yenisine tanık oluyoruz.
Bu konuya yoğunlaşmama sebep olan ilk video tanıklığım 2013 yılına dayanıyor.
Hatırlar mısınız, 2013 yılında dolaşımda olan “duygusal bebek” videosu vardı (https://www.youtube.com/watch?v=nIsCs9_-LP8).
Mutlu mesut oturan bebek annesi şarkı söylemeye başlayınca ağlıyordu. Bebek gibi değil, yaşlı bir insan gibi usul usul gözyaşı döküyordu.
Kadın şarkıyı kesince bebek susuyor, şarkıya başlayınca dünyanın bütün yükü omuzundaymışçasına içli içli ağlıyordu.
Bebeklerin ağlaması kalbi olan herkese dokunur. Dokunmalı.
Fakat bu bebek annesinin şarkı söyleyen sesinden ne hissediyor da bu kadar derinden, yaşından beklenmeyecek bir duyarlılıkla içlenip gözyaşı döküyor?
Kadının bebeğini ağlatmak için şarkı söylemesini, şarkı söylerken bebeğinin gözyaşlarını videoya almasını, sonra onu servis etmesini... Uzatmayayım. Bir türlü anlayamadım. O kadının çocuğun annesi değil de bakıcısı olduğunu düşündüm.
Videonun altına yazılan yorumlara baktım. Olaya benim baktığım yerden bakan birinin yorumunu görüp bu dünyada yalnız olmadığımı görmek istedim. Yoktu.
Videonun altına yazılan yorumlarda kadının sesinin güzelliğinden, bebeğin şirinliğine dair pek çok yorum yazıldığı halde çocuğun bu halini niye videoya aldığı ya da bu video için çocuğu tekrar tekrar ağlatmaya ne kadar hakkı olduğu üzerinden soru soran, yorum yapan yoktu. (Belki de bu tür yorumlar engelleniyordur. O tarihlerde yorum sayısı okunabilecek miktarındaydı. Bugün için imkansız. 25 bin yorumun hangi birini okuyacaksınız...)