Hocam bir iklimdi (2)

Hayatımda iki hocamın tesiri büyüktür. Birincisi ilkokul öğretmenim. Allah uzun ömürler versin. İdealist bir sosyalistti. Ben ondan, güçsüzü görmeyi öğrendim. Fakire dikkat etmeyi, rikkat göstermeyi öğrendim. Sesimi ve sözümü sakınmamayı öğrendim.
İkincisi üniversite hocam Nihat Keklik, idealist bir milliyetçi idi. Nihat Keklik'den durmayı öğrendim. Durmayı, bakmayı, görmeyi, gördüğümle başa çıkmayı öğrendim. En yaralı olduğum anda yaramı saklamayı öğrendim.
Öğrenim hayatım bir sosyalistin elinde başladı, bir milliyetçinin elinde nihayet buldu. İkisinden sebep, davasına derin bir ahlak ile bağlı olanları daima sevdim.
Nihat Keklik'in (1926-2017) nasıl bir hoca olduğunun izini öğrencilerinin anıları üzerinden sürmeye devam ediyoruz:
Bekir Dönmez anlatıyor:
Bir gün Hocam dersten sonra beni odasına çağırdı, hal hatırdan sonra, “Bekir, derslerine gereken önemi vermiyor ve dersi dinlerken dikkatin dağılıyor ...” dedi.
Kızardım, bozardım, yutkundum ama, hocam bekliyor ve utana sıkıla; “Hocam ben gece bekçiliği yapıyorum ve uykumu tam alamıyorum, derslerim bu yüzden iyi değil” dedim.
Hocam bir müddet sessiz kaldıktan sonra, “Bak oğlum, hakkıyla çalışmak, emeğiyle hayatını kazanmak için iş seçilmez, çalışarak okumak ise ayrı bir şereftir, sen gayret et, sonunu merak etme” dedi.
Aradan yıllar geçti ve bitirme imtihanına girdik, o zaman sözlü yapılıyordu.
Beş arkadaş imtihana girdik, en başta ben varım, en sonda da çalışkanlığıyla ün yapmış bir kız arkadaşımız vardı. İlk soruyu bana soruyor ve bilemezsem ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci arkadaşa soruyordu.
Tabii ki en iyi cevabı sondaki arkadaşımız veriyor ve hoca da bize soruyordu; “Arkadaşınızın cevabını duydunuz, eğer biraz ipucu verseydim arkadaşınız kadar iyi cevap verebilir miydiniz?
Ben “hayır veremezdim” diyordum. Sonuçlar açıklandığında gördüm ki benim not pekiyi idi.