Ali Babacan’ı ekranda izlerken karamsarlığımın yerini umudun aldığını fark ettim…

İki saat süren programın bayağı büyük bölümü reklamsız verildi; içinde peşin kabulcülerden en aşırı kuşkuculara kadar değişik insanlar bulunan kalabalık bir ortamdaydık ve herkes gözünü kırpmadan söylenenlere kulak verdi.

Program bittiğinde aklımda yalnızca tek bir soru vardı: Acaba ülkemiz Ali Babacan üslubunda bir siyaset adamına ve onunla el ele veren kadrosunun izleyeceği çözüm odaklı bir siyasete hazır mı?

Bizde siyasi hayat içerisinde yer alanlar biraz şamatacı oluyorlar; bunun sebebi de, milletin şamatadan hoşlandığı inancı. Yalnız yüksek perdeden ses çıkartılmıyor, anlatılanlar da çoğu kez kimseye yararı dokunmayacak hafif şeyler.