Fatih Erbakan Cumhur İttifakı’na katılınca sorulan “Katılmayıp da ne yapacaktı?” sorusuna benim cevabım…

Önce üç haber (önem sırasına göre):

Haberler bunlar…

Doğrusu aday adayları listeleri açıklandığında medyadan çok sayıda isimle karşılaşmayı bekliyordum da, onlar arasında Hasan Cemal’in de bulunabileceğini hiç düşünmemiştim. Şimdi düşünüyorum ve adaylık kararının yerinde olduğu sonucuna varıyorum. Bir de bunu -siyaseti içinden gözlemlemeyi- denemeliydi Hasan Cemal.

Cumhurbaşkanlığı seçiminde ikinci tura kalmayı ve o turda %60 ile seçilmeyi bekleyen Muharrem İnce’nin bağımsız aday olabilmesi için gerekli 100 bin imzaya ancak dördüncü günün sonunda ulaşması, kendisinin iddiasını bayağı zayıflattı. Kemal Kılıçdaroğlu karşısında kaybettiği CHP genel başkanlığı adaylığında da iddialıydı; 2018’de yapılan cumhurbaşkanlığı seçimi öncesinde partisi -CHP- kendisini aday gösterirse ilk turda kazanacağını da iddia etmişti. Galiba siyasi tarihimize cumhurbaşkanlığına iki kez aday olup ikisinde de yenilmiş ilk politikacı olarak yerini almayı başaracak. Tabii bu bir başarıysa…

YSK’nın iki kez -2014 ve 2018’de- halk oyuyla cumhurbaşkanı seçilmiş Tayyip Erdoğan’ın üçüncü kez aday olmasını kabulü sonrasında şaşırmadım dersem yalan söylemiş olurum. Bilgilerimin doğruluğunu sınamak için araştırdım: Erdoğan gerçekten de 2014 ve 2018 yıllarında yapılan seçimlere katılmış ve iki kez cumhurbaşkanı seçilmiş. Anayasa’da da (m. 101) “Bir kimse en fazla iki defa Cumhurbaşkanı seçilebilir” cümlesi hala yerinde duruyor, madde değişmemiş. Şaşkınlığım hâlâ devam ediyor.

Neyse. Bu üç haberi paylaştıktan sonra esas söyleyeceğime geçeyim.