FETÖ’cüler için serbest tarihî okuma

Minik ve parçalanmış hasım devletler hâline dönüşmüş bir Suriye’den daha iyisi olabilir miydi? Şia hâkimiyetini istediği zeminde güçlendirebilmenin tek yolu buydu.
Hasan el Sabbah, Suriye’ye esrarlı bir “hekim-müneccim” olan İranlı bir vaiz gönderdi. O da Halep’e yerleşti. Hekim-Müneccim kısa sürede kenti yöneten Selçuklu Türk beyi Rıdvan’ın güvenini kazandı. Müritler kentte dolaşmaya, doktrinlerini vaaz etmeye, hücreler oluşturmaya başladılar. Selçuklu beyi Rıdvan’ın hasımlarını da birer ikişer katlettiler ve onun gözüne girdiler. Ancak hekim-müneccim beklenmedik biçimde ölünce Hasan, yerine bir başka İranlı danışman yolladı. Kuyumcu Ebu-Tahir Rıdvan’ı öylesine etkisi altına aldı ki hiçbir Halepli artık Rıdvan’ın yanına ulaşamaz oldu. Çünkü müritleri aşmak mümkün değildi.
Halep Kadısı İbn el Haşab ise Haşhaşiyun diye adlandırılan müritlerin en sert karşıtlarının başında gelmekteydi. Halepliler onlara Batînî adını taktı. Yani “Halkın önünde gözüktüklerinden farklı inanç taşıyanlar” anlamına geliyordu bu. Bu ifade müritlerin ancak görünüşte Müslüman olduklarını ima etmekteydi.
Bütün Müslümanların nefret ettiği Haşhaşiyun o yıllarda tüm Orta Doğu’yu kasıp kavuran ve işgal eden Haçlıların zaferinden büyük memnuniyet duymaktaydı. İbn el Haşab’a göre Haşhaşiyun ile Frenkler arasında var olan birlikte hareket ihanetle eşK değerdir.
Selçuklu Türk beyi Rıdvan’ın 1113 yılında ölümünün ardından, koruyup kolladığı Batıniler yani Haşhaşiyun, halkın hedefi oldu. Haşhaşiler, ev ev, sokak sokak kıstırıldı. Katliam öylesine büyük boyutlara vardı ki bazıları kalabalıklar tarafından linç edildi, diğerleri surlardan aşağı atıldı. Yüzlerce tarikat mensubu öldürüldü. Onların arasında Rıdvan’ı etkisi altına alan Hasan’ın adamı Kuyumcu Ebu Tahir de vardı.