Gönül belediyeciliği gönüllerdeki isimlerle mi olacak?

Sahada yapılan çalışmayla en çok tercih edilen isimler belirlendi. Halk kimi istediğini açık ve net ortaya koydu. Şimdi konuşulan, yine bir takım ilişkilerin, koruyup kollamaların devreye girip...

Sahada yapılan çalışmayla en çok tercih edilen isimler belirlendi. Halk kimi istediğini açık ve net ortaya koydu.

Şimdi konuşulan, yine bir takım ilişkilerin, koruyup kollamaların devreye girip girmeyeceği. Yani sahada belirlenen isimler masada kurban edilir mi korkusu.

Açıkça söyleyelim, 24 Haziran seçimlerinde vatandaş AK Parti’ye kıyamadı ve oylarını MHP’ye kaydırmakla yetindi.

Son derece zarif bir uyarıydı.

Gerekli dersler alındı. Lakin ortada sadece bir metal yorgunluğu yoktu. Kimi il ve ilçelerde ahlaki bir deformasyon, çürüme de vardı. Vatandaş öyle illallah demişti ki bazılarından, bunu her yerde söylemeye başlamıştı. O hâlde bu sese kulak vermek, gerçeği öğrenmek gerekiyordu. Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın istediği de buydu. Hemen görevlendirme yaptı.

AK Parti çok güzel bir çalışma yaptı. Hakkını teslim edelim, bu çalışmanın mimarı Mehmet Özhaseki.

Daha evvel de yazmış, hatta ilk kez ben duyurmuştum AK Parti’nin yönetici ve milletvekilleriyle sahada tedbil-i mekân, yüz yüze kamuoyu araştırmaları yaptığını. Halk bu uygulamaya ilk kez tanık oldu ve çok memnundu.

Ama ilginç olan şu. Mehmet Özhaseki anketler de yaptırdı, hem de çapraz anketler.

Örneğin bir bölgeye “Yerel yönetici olarak kimi görmek istiyorsunuz” diye sormak üzere gönderdiği araştırma şirketinin ardından, ondan habersiz bir başka şirketi daha görevlendirip aynı araştırmayı yaptırttı. Böylece anketlerin birbirini doğrulayıp doğrulamadığına baktı.

Dolayısıyla şu anda 81 vilayette yapılan anketlerin sonuçları Erdoğan’ın önünde. Kurmaylarıyla birlikte tüm isimlerin üzerinde tek tek durdu belirledi. Ama sonuçta 81 il ve binlerce ilçeden söz ediyoruz. Herkes diken üstünde.

Halk istenmeyen belediye başkanları ve kamuoyunda adı geçen bazı isimlere çok tepkili. Gerçi Cumhurbaşkanı MİLLET DEĞİŞİM İSTİYOR dedi ama yine de tedirginlik var. Bu yüzden aynı isimleri yeniden karşılarında gördükleri takdirde ağız birliğiyle edilen laf şu:

“Geçen sefer kıyamadık ama bu sefer gözünün yaşına bakmayız.”

Örneğin AK Parti’nin yüzde 65 civarında oy aldığı bir büyük ilimizde tepki öyle büyük ki “Aynı isim çıkarsa MHP adayına vermekten kaçınmayız” diyorlar.

Kısaca iki hayırlı haber bekleniyor. İlki bu satırların yazıldığı sırada gerçekleşmesi beklenen Erdoğan-Bahçeli görüşmesinin ardından Cumhur İttifakı’nın yerelde yeniden canlanması, ikincisi de GÖNÜLLERİNDEKİ İSİMLERİN aday olarak gösterilmesi.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın 2019 yerel seçimlerin sloganı olarak belirlediği gibi: “Gönül belediyeciliği seferberliği”

Mansur Yavaş her parti için bir risk

Sebebini anlatacağım.

Ama öncesine bakalım.

1999’da başlayan Beypazarı Belediye Başkanlığında başarı kazandı.

Bu başarının ardından 29 Mart 2009 seçimlerinde MHP’den aday oldu. Melih Gökçek ve Murat Karayalçın’ın ardından üçüncü oldu ama yüzde 27 gibi hatırı sayılır oranda bir oy aldı.

Ve nihayet 30 Mart 2014 yerel seçimlerinde CHP adına seçime girdi. MHP’nin de oylarını kendine çekerek neredeyse Melih Gökçek’i devirecek noktaya geldi. Arada sadece 30 küsur bin oy vardı.

Aradan epey zaman geçti. Mansur Yavaş’ın halkta hâlâ bir karşılığı var mı bilmiyorum.

Bildiğim şu. Tüm artılarının yanı sıra Mansur Yavaş’ın bende bıraktığı izlenim ben merkezci, sağlamcı ve eleştiriye tahammülsüz olduğu yönünde.

Zaten Habertürk’e verdiği bir röportajda da kendini “Duygusalım, alınganım, çabuk sinirleniyorum” diye tarif ediyor. Eşi de röportaj sırasında durumu düzeltmek istercesine artık eskisi gibi sinirlenmediğini söylüyor.

Kendisini sadece 2009 yerel seçimleri sırasında ATV Haber Genel Yayın Yönetmeni olduğum sırada tanıdım. Yerel seçimlere üç ay kalmıştı ve ATV’de “Adaylar Anlatıyor” adlı bir program hazırlayıp sunuyordum. Büyükşehirlerdeki siyasal parti adaylarını çağırıyor, karşılarına da üç gazeteci, haberci ya da yazarı koyuyordum.

Mansur Yavaş’ı Melih Gökçek ve Murat Karayalçın’ın ardından konuk ettik. Gazeteci ve yazarlar da yanlış hatırlamıyorsam Hüseyin Kocabıyık, Defne Samyeli ve Emre Aköz’dü.
Mansur Bey’i ağırladık, sohbet ettikten sonra aşağıya stüdyoya indik. Mansur Bey’in tam mikrofonları takılacakken Hüseyin Kocabıyık’ı gördü ve mikrofonları çıkartarak “Fuat Bey dışarıda biraz konuşalım” dedi. Çok sinirliydi ve “Ben Hüseyin Kocabıyık’ın olduğu yerde programa çıkmam” dedi. Sebep? Çünkü Yeni Asır gazetesinde onu eleştirmiş.

Neye uğradığımı şaşırdım. İkna etmeye çalışıyorum ama nafile. Üstelik gerçekten de o yazıdan haberdar değildim. Hüseyin Kocabıyık anladı ve yanımıza geldi. Tartışmaya başladılar. Hüseyin Bey’i tanıyanlar bilir. Sinirleri alınmış gibidir ve çok mülayimdir. En sonunda “Tamam program yapılsın yeter ki. Ben çekileyim” dedi. Güzel de yerine kim gelecek ve ayrıca prensip olarak yanlış buluyorum. Sonuçta ikna ettik ve Hüseyin Bey katıldı.

Ne demek istiyorum?

Siyasette öfke kontrolü önemlidir. Nerede ne yapılacağını bilmek zorundasındır, yoksa bir çuval incir berbat olabilir. Misal, Muharrem İnce bu anlamda kötü bir sınav verdi. Hem kontrolsüz hem de küfürbaz üstelik.

İşte bunun için söylüyor ve yazıyorum.

Mansur Yavaş öyle görünüyor ki hangi parti ile yarışa girerse girsin (Kararsız da aynı zamanda) o parti için bir risk unsuru.

Şimdi daha az sinirlendiğini söylüyor eşi ama geçen gün Ahmet Hakan’a saydırdıklarını görünce “Garp cephesinde değişen bir şey yok” diyor insan ister istemez.

YAZININ DEVAMI