Sokak çocuklarının dünyasına daldım

Tiyatro sezonunun açıldığı günden beri Tiyatro Yan Etki'nin 'Çıkmaz Sokak Çocukları' oyununu izlemek için fırsat kolluyordum. Bir ay öncesinden biletleri alınan oyunu nihayet geçtiğimiz günlerde Moda Oyun Atölyesi sahnesinde izlemeyi başardım.
Amerikalı oyun yazarı ve oyuncu Lyle Kessler'ın 1983 yılında yazdığı 'Çıkmaz Sokak Çocukları' olarak dilimize kazandırılan oyun;
Serkan Üstüner'in yönetiminde, Yağız Can Konyalı, Faruk Barman ve İştar Gökseven'in muhteşem performanslarıyla sahneleniyor.
Muhteşem diyorum çünkü oyunculuklar insanı gerçekten hipnotize ediyor.
KİMSESİZ İKİ KARDEŞ
Oyunda 'Treat' ve 'Philip', babaları tarafından terk edilmiş, anneleri de ölünce kimsesiz kalmış iki kardeş. 'Treat', dışarıdaki dünyada yaşanan kötülüklerin tam ortasında ama küçük kardeşini kötülüklerden uzak tutmaya çalışıyor. Şiddet eğilimli bir adam; iki kişilik ailelerinin geçimini gaspla sağlıyor. Kardeşi 'Philip' ise tüm günü evdeki dolabın içinde geçiriyor çünkü dışarıda nefes almanın bile ona zarar vereceğine, kaybolacağına inanıyor. Bu iki yetimin hayatı 'Treat'in bir gün fidye isteme niyetiyle kaçırıp evlerine getirdiği 'Harold'la değişiyor. Islahevinde büyümüş, karanlık, varlıklı ve bir o kadar rahat ve eğlenceli bir adam olan 'Harold', iki kardeş için 'baba' figürünün içini doldurmaya çalışırken onlara birçok şey öğretiyor. Mesela 'Treat' öfkesini kontrol etmeyi, 'Philip' ise bir restoranda nasıl davranması gerektiğini, nasıl kaybolmayacağını öğreniyor.
Oyun bir hayli duygusal ve bir o kadar komik diyaloglara sahip. Oyunculuklara gelecek olursak... 'Philip'i canlandıran Yağız Can Konyalı genç ama büyük yetenek, oy...