2018'e giderken dış politikadaki manzara

2017'nin son günleri yaklaşırken, Türkiye dış politikasındaki genel manzarayı değerlendirmekte fayda var. Son birkaç yıldır hem Türkiye hem de bölge türbülanslı bir dönemden geçiyor. Dış politikada sıklıkla zikzaklı görüntüler sergileniyor. Bunu Trump'a yaklaşımda da, Suriye meselesinde de ve İran'la ilişkilerde de defaatle gördük. Fakat her ne kadar 2017 yılı vurgusunu yazının başında yapmış olsam da, aslında bu yıl bağlamında değerlendireceğimiz trendlerin birçoğunun bir yıldan daha uzun ömürleri var. Bu yazıda, dış politikada son yıllarda hangi başlıklarda nasıl değişimler yaşandığına ve hangi noktalarda daha dikkatli davranılması gerektiği hususlarına değineceğim. Söylem değişimi: Son birkaç yıldır Türk dış politikasının kullandığı söylemde ciddi değişimler yaşandı. Yeni bir bölgesel düzenin inşasında kurucu ve başat bir rol oynama söylemleri yerini daha çok ulusal güvenlik tehditleri temalarına bırakmış durumda. Bölgede Arap Baharı'nın yaşadığı dönüşüm, Türkiye'nin yüzleştiği güvenlik tehditlerinin niteliğini ve boyutunu düşündüğümüzde bu anlaşılabilir bir durum. Fakat buradaki asıl tehlikeyi ulusal güvenlik tehditleri söylemi iç politikada bir güvenlikleştirme siyasetine yol açması oluşturuyor.