Mutluluğun göreliliği

Bir gün, adamın biri çocuğuyla yolda yürürken bir baloncuya rastlar. Çocuğunun gözlerindeki ışıltı kaçmaz gözünden. Çocuğun dile gelmemiş arzusunu hemen oracıkta dindirir ve en irisinden bir balon satın alır adam. Çocuk inanılmaz mutlu olur. Dünyalar onun olmuş gibidir adeta. Yürüyüşü bile değişir. Bu kadar düşük maliyetle evladını mutlu edebilmenin şaşkınlığını üzerinden çabuk atar adam. Bir çocuğun duygularını kendisininkilerle karşılaştırmayacak kadar deneyimlemiştir hayatı. Öyle ya, baloncu elindeki bütün balonları adama hibe etse, mutluluk ibresini yerinden oynatamaz. Hayat onun çıtasını zamanla çok daha yukarılara taşımıştır. Babanın huzuru çocuğun mutluluğuna karışırken, yürümeye devam ederler. Bir süre sonra, yolda bir baloncuyla daha karşılaşırlar. Adam hiç tereddüt etmeden ikinci balonu alır çocuğuna. İlki kadar olmasa da bir kere daha mutlu olur çocuk. Ağzı kulaklarındadır. Balonlarıyla tam olarak ne yapacağını bilmese de başkadır çocuğun hayal dünyası. Sahip olmaya yeni yeni başlayan egosu henüz ilk adımlarını atmaktadır. O an için, o iki balon her şeydir gözünde. Böyle durumlar uzun sürmez bilirsin. Hayatın öğretisi yakasına çocuk yaşta yapışır insanın. Hep bir acelesi vardır. Bir süre daha yürürler ve başka bir zamanda başka bir insanı sadece varlığıyla mutlu etmeye yetmiş bir ağacın altından geçerken balonlardan biri dalın sivri ucuyla buluşur ve patlayıverir. Elinde hala bir balonu olan çocuğun gözyaşları sicim gibi akar. Onca mutluluk dakikalar içinde yerini büyük bir hüzne bırakmıştır. Basit gibi dursa da hayatımızın mutlulukla ilgili bölümünü en güzel anlatan hikayelerden biridir bence bu. Baktığımızda hiç balonu...