'Kelebekler' özgürdür

SUNDANCE, New York’ta sinema okurken okul arkadaşlarımla en heyecan verici bulduğumuz, en çok ağzımızın suyu akan, bir gün gitmeyi en çok hayal ettiğimiz festivaldi.

Yıl 1994’tü ve festivalin açılış filmi, İngiliz yapımı, Hugh Grant’li, Andie MacDowell’lı “Dört Düğün Bir Cenaze”ydi. Favori filmlerimdendir.

Her yıl Sundance’in ödül listesine bakıp illa seyretmem gereken filmleri o listeden bulurum. Hiç de boş çıkmaz.

Tüm dünyadan stüdyo sistemi dışında yapılmış bağımsız filmlerin hem gişe iddiası olanlarını hem olmayanlarını değerlendiren nefis bir yerdir Sundance.

Bizim memlekette en çok eksikliği hissedilen şeydir bu mesela. Gişe potansiyeli olan filmler, onların senarist ve yönetmenleri yarışmalardan, festivallerden uzak tutulur, tek tük, ayıp olmasın diye, sadece oyuncuları aday gösterilir. “Festival filmleri” ayrıdır, ödüller onların arasında dağıtılır. Belki bunun da payı vardır gişe ve kaliteyi aynı anda tutturan filme bizde az rastlanmasında. Popüler ve kaliteli filmin seyirci alkışı dışında alkışı, ödülü, aferini yoktur bizim memlekette.

Her neyse, bu benim Oscar’dan filan çok daha değerli bulduğum Sundance’te bu yıl bir Türk yönetmenin yazıp çektiği bir Türk filmi, Dünya Sineması En İyi Film Ödülü’nü aldı. Hatırlatayım, zaten toplam 4 büyük film ödülü var, ikisi belgesellere gidiyor. Olaydır! Büyük haberdir!

Altını çizmeye, sayfalarca yazı yazmaya değerdir.

‘Kelebekler’in eli yüzü düzgün bir salon sayısıyla en azından birkaç hafta vizyona girmesi şarttır! “Enes Batur-Hayal mi Gerçek mi”nin salon sayısının onda birini hak etmez mi dünya çapında ödüllü filmimiz?

Kültür Bakanlığı’nın filmi destek vermeye değer bulmadığını, 1 lira bile vermediğini okumuşsunuzdur! Filmin 18 günde bitirildiğini...