Partili cumhurbaşkanı -2-

Bundan tam bir hafta önceki yazımın başlığı “Partili cumhurbaşkanı” idi.
“Neyin olacağını görmek için önce nelerin olmayacağını görmek gerekir” yöntemiyle işin sonunun da “partili cumhurbaşkanına varacağını” öngörmüştüm.

Yazının o bölümü şöyleydi:
.......................
“Neyin olacağını görmek için, nelerin olmayacağı ufuk turundan sonra” mantık bizi kendiliğinden aranan formüle götürüyor:
“Partili cumhurbaşkanı...”
Böylece...
Anayasa’nın “tarafsız cumhurbaşkanı” emredici hükmü kaldırılır.
Bahçeli’nin işaret ettiği “fiili durumun hukukileştirilmesi” hamlesi anlam kazanabilir.
“Parlamenter sistem” de değişmemiş olur.
Herhalde Bahçeli, “parlamenter sisteme denge kontrol mekanizmalarını getirecek bazı değişiklikler” isteğinde de bulunuyor olmalıdır.
Çünkü...
Angaje olduğu söylem “geliştirilmiş parlamenter sistemdi.”
.......................
AK Parti’nin öncelikli “A” planı “başkanlık sistemi”ydi ama diğer seçenekler arasında “partili cumhurbaşkanı” da vardı.
1960’a kadar 10 yıl cumhurbaşkanlığı yapan merhum Celal Bayar da “partili cumhurbaşkanıydı.”
Elinde taşıdığı, baş tarafı iç içe geçmiş “D” ve “P” harflerinden oluşan bastonu meşhurdu.
......................
Bu bir siyasi formül öngörüsüdür.
Yanılıyor olabilirim.
Ancak...
Artıları ve eksileriyle, “partili cumhurbaşkanı” anayasa değişikliği önümüze geldiğinde ayrıca tartışırız.
.....................
Ve gerçekten öyle oldu.
İsmet İnönü partili cumhurbaşkanıydı.
İktidar politikacıları ve medyası, CHP’nin tepkilerine “İsmet Paşa da hem CHP Genel Başkanı hem cumhurbaş-kanıydı.
O halde neden şimdi itiraz ediyorsunuz ki?” gerekçesini öne sürüyorlar.
Ancak...
Taha Akyol’un belirttiği gibi “parti devletiydi”