Rusya ve Türkiye zorunluğu

Türkiye ile Rusya arasında karşılıklı “ılımlı” mesajlar, açıklamalar -sadece “sözel” düzeyde, daha doğrusu, yüzeyde kalsa bile- tansiyonu aşağıya çekti.

Umut tomurcukları oluştu.
Elbette...
Yaklaşımların “derinlik” kazanması için iki taraftan da adımların sürdürülmesi gerekiyor.
Özellikle Rusya Devlet Başkanı Putin’e yakın sayılabilecek işadamları ve bazı sivil toplum örgütleri bu amaçla devredeler.
...................
Rusya, Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ve Başbakan Yıldırım’ın mesajlarından “memnuniyetini” ortaya koydu.
12 Haziran Rus Ulusal Günü bağlamında Ankara Büyükelçiliği davetine Türkiye’den üst düzeyde sayılabilecek katılımlara karşılık Rusya da bir Türk askeri uçağının Rusya semalarında “keşif uçuşu” yapmasına izin verdi.
Yaklaşımın “ısınma hareketleri” diyebiliriz.
Fakat...
Rusya, iki ülke arasında 1998’den başlayarak çıtayı yükseklere taşıyan ilişkilere yeniden dönülmesi için koşullarını tekrarlıyor:
1- Hatay hava sahasında düşürülen Rus savaş uçağı için Türkiye’nin özür dilemesi.
2- Düşürülen uçağın -yaşamlarını yitiren- Rus pilotları için ailelerine tazminat.
3- Düşürülen uçağın değeri kadar tazminat.
Bunlar, Ankara’da kolayca kabul edilecek ve yerine getirilecek koşullar değil.
Gerçi aralarında farklar var ama Türkiye’nin de Mavi Marmara baskınından sonra İsrail’e dayattığı şartlarla büyük ölçüde örtüşüyor.
Bu benzerliği referans alarak, “zamana oynamak ve iki ülkenin de kamuoylarını hazırlamak” halinde, “ara formüller” oluşması mümkün.
Tabii...