Yasal kardeşlik

Yıl 1919... Birinci Dünya Savaşı’nın mağlup devleti Osmanlı topraklarının paylaşılması için “Paris Barış Konferansı” toplanır.
Ortaya çıkan harita malum.

İngiltere petrolün bulunduğu Irak’ı, Fransa Suriye’yi ve ilaveten İtalya ile birlikte Güney Anadolu vilayetlerini, Yunanistan tümüyle Ege’yi alacaktır.
Bu arada “Sovyetler Birliği’ne karşı bir tampon devlet oluşması için Kürtler ve Ermenilere doğu ve güneydoğu Anadolu toprakları verilmeli mi” konusu gündeme gelir.
Osmanlı İmparatorluğu’nun Stockholm Büyükelçisi Şerif Paşa bunu fırsat bilerek “Kürtleri temsil iddiasıyla” konferansa dahil olur.
Diplomasi mesleğinden gelen becerisiyle ve hırsıyla “hayali bir Kürdistan’ın” pazarlığını yapmaya başlar.
Şerif Paşa ayrıca Ermeni heyetinin başkanı Boğos Nubar Paşa’yla bir de muhtıra imzalar.
OSMANLI’DAN KOPMAYIZ
Bunun üzerine en büyük ve güçlü Kürt aşiretlerinin reisleri Paris Barış Konferansı’na şu telgrafı çekerler: (*)
......................
Gazertelerde öğrendiğimize göre, şu anda Paris’te oturan ve “Kürt olduğunu iddia eden” Şerif Paşa, Türkiye’deki entrikalarında başarılı olamadığı için Boğos Nubar ile birlikte, gerçekte kişisel çıkarlar için çalışmasına rağmen, güya “bağımsız Kürdistan” için Barış Konferansı’na başvurmuştur.
Bu nedenle, “Barış Konferansı”na bildiririz ki “Kürtler, soy, ev, din olarak Türklerle aynı ülke içerisinde birleştikleri yasal kardeşlerdir.
Osmanlı hükümetinden başka hiç kimsenin Kürtler adına konuşma hakkı yoktur. (......) Osmanlı tarihi boyunca Kürtler arasında hiçbir ayrım yapılmamıştır.”
Ve “bütün savaşlarda Kürtler ön saflarda kanlarını akıtmışlardır.”