“Barış”ma maçı!

F.Bahçe 11'i açıklandığında, Mehmet Topal-Souza ikilisinin göbekte, Valbuena'nın da yedekte olduğu ortaya çıktı. Geçen sezonu, bu tercihler nedeniyle hırsla eleştirenlerin karşısına yine "futbolun doğruları" çıktı. Cocu direkt ve hızlı oynamak istiyor. Bunun için ikinci toplara çok önem veriyor ve top rakibe geçtiğinde baskı ile hemen kapmanın peşine düşüyor. Bunu orta sahası ve tempolu ön oyuncuları ile yapabilir. Fizik gücü yerinde olacak, yardımlaşmayı bilecek ve bu aklı maç süresince koruyacak oyuncular gerekiyor.
Geçen sezona göre sistemin iki radikal kararı var. Hücuma kalabalık gidilecek ve bu bir an önce yapılacak. Aykut Hoca riskli pas kullanıp, topu kapmaya çalışmak yerine, daha kontrollü hücum hazırlığı istiyordu. Cocu, "Top rakibe giderse kapmak için uğraşırım. Hatta bunu hataya çeviririm" diye düşünüyor. Bu tarzda orta sahayı pas yaparak geçen bir rakip, dün Bursaspor'un da yaptığı gibi kalenize sık ve etkili gelir. Ne zaman ki, bu oyun karakteri artık takımın ezberine girer, daha farklı olursunuz. Cocu'nun istedikleri ile Ersun Yanal'ın dönemindeki tarz çok benzer. Tek ayrıntı, "Topu kapamazsan faul yap" emri bu kez yok. Bir de Ersun Hoca'nın elindeki kadro kalitesinin yarısı bile bugün yok.
Öne geçtikten sonra topu rakibe verip, kadronun süratlilerini (Ayew-Barış) devreye soktular. Topun hızını yükseltip, tribünleri de sahanın içine aldılar. Bu aslında bir "barış"ma maçıydı. Aynı oyuncular, farklı tarzda ve düzende, 3 ay önce kendilerini ıslıklayanlardan, alkış aldılar. Genç Barış Alıcı'nın ayağına topu yakıştırması, seyirci şokundan çabuk kurtulması, bu tarz oyuncuları özleyenler için de ilaç gibiydi. Lizbon'daki direnç ile dünkü galibiyet birleştiğinde oyuncu grubunun özgüveninin de yükselmeye başlayacağı açık. Kendi sahasında, rakibe bu kadar alan bırakılması veya şut şansı verilmesi elbette eleştirilir. Ancak bu takım "daha iyi olacak" mesajı veriyor.