Bir ‘istifa’ hikayesi

Böyle maçlarda tur bıçak sırtındadır. Yemeden, atacaksınız... Kalede kaleci bile yokken iki net fırsatı kaçıran Moussa Sow, maçın kötüsü, Krasnodar kalecisi Kritsyuk ise iyisidir.

Sorun elenmekte değil, bu durumları defalarca yaşadı Fenerbahçe. Üstelik elenen takımın alkışlanarak soyunma odasına gönderildiği çok maç da oldu. Ama Fenerbahçe seyircisini tribünlerden uzaklaştıran, ya da maç hala devam ederken "istifa" diye bağırtandinamiklere bakıldığında, gerçek sorun bulunacak. Sow kalede kaleci bile yokken topa hınç içinde olmadan, akıllıca vursa, Fenerbahçe turu geçecek, herkes önüne bakacak, 'kurada kim çıkacak' diye bekleyecekti. Veya Skrtel topu rakibe değil de, kendi arkadaşına atabilse ilk yarı bittiğinde hala tur ümidi korunacaktı. Ama yine değişen bir şey olmayacak. Fenerbahçe'yi yönetenler kendilerine hiç sormamışlar; "Bu tribünler neden boş" diye. Kendilerince en önemli şey olan "Kumpas davası" bir gün sonra görülecekken, o büyük direnişin sahibi olan Fenerbahçe taraftarı neden stadı doldurmadı, neden bu hamlenin arkasında olmadı diye de sormazlar muhtemelen. Eğer camiayı kendilerine endeksleyen bir görüşleri olmasaydı, bir sezon boyunca koca bir kale arkası tribünü kapatmazlar, hangi tezahüratların yapılacağına dair konuşmalar yapmaz, protesto edilmemek için kombine satışlarını kısıtlamazlardı da. Sahadaki oyunculara kızanlar çoktur. Tavsiyem kızmasınlar; üzülsünler. Çünkü bu oyuncu grubunun yapabileceği bundan daha fazla değil. Becerileri de sınırlı, yetenekleri de, oyun akılları da bu kadar çünkü. Aziz Yıldırım taraftarının arkasında olduğu günleri hatırlasın. Beğenmediği Aykut Kocaman 29 yıl sonra kupayı getirdi, Avrupa Ligi'nde yarı final oynattı, üç sezonşampiyonluğu zorladı. Kovduğu Ersun Yanal en gövdeli şampiyonluğu yaşattı. Taraftar hep yanındaydı. Ne zaman ki, camianın kalbinden uzaklaştı, "Onlar mı yaptı, ben yaptım"dedi. Tribünler de boşaldı, "O varsa, biz yokuz" diyenler çoğunluğa geçti. Kumpas Davası'nın ilk gününde,