Yeni Vergi Kanunu ile birlikte Trump’ın işi artık bitmiş sayılır mı?

Mühendislerin yaratıcı enerjisinin zincirlerinden boşaldığı bir çağdayız. Ne düşünürlerse, o olabiliyor. Bundan önce hiç böyle olmamıştı. Teknolojik değişim, bu gerçeğin yalnızca bir yansıması aslına bakarsanız. Dünyada alıştığımız ne varsa süratle değiştiriyor. Ama doğrusu ya, en yavaş siyaset ve siyaset kurumu değişiyor. Reform siyaseti kolay iş değil. Hele kafalar bu kadar karışıkken. Kuşku yok ki bugün yaşadığımız sorunların kaynağı tam da burada. Gelin bugün biraz tanımı gereği yerel olan siyaset kurumunun, küresel değişimin hızını yavaşlatmasından ve Amerikan vergi kanununun olası etkilerinden bahsedelim.

Dünyada alışılmadık işler olunca, siyaset de bildiğimiz gibi olmaktan çıkıyor

Nedir sorunumuz? Dünya, 21.yüzyılın insansız fabrikalarına doğru gidiyor. Bizi karbon bazlı olmayan yeni bir büyüme süreci bekliyor. Siyaset ise 21.yüzyılın ilk çeyreğinin bitmesine 7 yıl kala, hala 20.yüzyılın kol gücüne dayalı fabrikalarını savunuyor. Karbon bazlı büyüme hiç bitmeyecekmiş gibi bakıyor ve dijital çağın dışında kalmış gibi duruyor. En azından bugün Amerika’da olan tam da bu. Ama Vaşington ne kadar karmakarışıksa, doğrusu ya, Ankara da ancak o kadar kaotik. Neden?

Geçen hafta Washington’da uluslararası ticaret rejimi konusunda deneyimli bir uzman “Cumhuriyetçi Parti, artık fabrikalarda çalışan işçilerin taleplerine, fabrikaların sahiplerinin taleplerinden daha fazla önem veriyor.” dedi. Ne demek istedi?

Basitçe cevaplayacaksak bu soruyu, herhalde şunu demek mümkün: Fabrikaların sahipleri artık içinde robotların çalıştığı, 21.yüzyıl fabrikasını isterken, işçiler yalnızca işlerini kaybetmek istemiyorlar. İşçiler oy veriyor. Robotlar oy veremiyor. Bir halden diğerine nasıl geçeceğimizi tam olarak bilmediğimiz için siyaset karışıyor haliyle.