Keşke idam yetseydi

Minik Arda’lar, Irmak’lar, Eylül’ler, Leyla’lar için intikam istiyoruz. Hakkımız. Sapık katilleri için, onlara reva gördükleri vahşetin boyutuyla mütenasip bir ceza istiyoruz. Hakkımız. Ne var ki o hak yerini bulduğunda da bitecek gibi değil bu kâbus. Milletçe birbirimize sarılıp gözlerimiz kuruyana kadar hüngür hüngür ağlayacağımız ve titreyip kendimize dönerek çocuklarımızın üstüne titreyeceğimiz, ama onların üstüne titremenin bu yarayı kapatmaya yetmeyeceğini idrak edip ahlâkımızı, maneviyatımızı, “eşref-i mahlukat”lığımızı milletçe yeniden inşa etmek için ayağa kalkacağımız yerdeyiz. İbrahim Eryiğit, bu yerde yazdığı şiiri paylaştı benimle. Ben de sizinle paylaşıyorum. *** İSTİSMAR Topraktan çıkarılırCansız bedenli çocuk Gözlerinin buğusuHalâ nemli yavrucukSarkıyor saçı koluBabanın kucağındanYüzü çiçek bahçesiFilizlenmiş tomurcuk Çocuk denecek yaştaÇiğnenirken onuruKaranlığa gömülürMelek kokulu nuruGüven hissi zedeli bulutÇöker yüzüneYaralanır varlığıBoşa gider duyuru Çıldırıyoruz toplumcaDeğerleri yitirdikYetimi gözetmeyipEzileni görmedikŞairin feryatlarıDuvarlarda kalıyor  Adaleti güveniVicdanlara hapsettik İbrahim Eryiğit.