Uçak tartışmasına bir de böyle bakın

Dünyada 150 dolayında ülkede bulundum, yüzlerce uluslararası toplantıyı takip ettim. Havacılığa özel ilgim olduğu için de havalimanlarında park eden uçakların kimlere ait olduklarını, hangi liderin ne tip uçakla seyahat ettiğini gözlemlerim.

Cumhurbaşkanları, başbakanlar ve bakanların seyahatlerini nasıl yaptığı Türkiye’de daima çok sık gündeme gelen bir konu olmuştur. Klasik tartışma bu kez de Sanayi ve Teknoloji Bakanı Mustafa Varank’ın Arjantin’deki “G-20 Dijital Ekonomi Bakanları Zirvesi”ne yaptığı ziyaretle gündeme geldi.

Varank’ın Arjantin’e özel uçakla gitmesi eleştirilmişti.

Ben eleştirilere katılmıyorum, nedenini anlatayım:

Zirvenin yapıldığı Arjantin’in Salta şehri dünyanın diğer ucunda. Toplantı, bu ülkenin başkenti Buenos Aires’te olmadığı için oraya direkt tarifeli seferle gidebilmek mümkün değil. Zirvenin yapıldığı şehre havayollarından bilet alıp gitmek için Ankara’dan önce İstanbul’a, oradan Buenos Aires’e, oradan da Salta’ya uçmak gerekir. En az üç veya dört kez uçak değiştirilirse seyahat süresi 35 saate çıkar. Bir heyetin yolculuğu bu şekilde yapması; ara konaklama ihtiyacı, ilave yemek ve otel ödemesi gerektireceği için harcırahlar düşünüldüğünde daha büyük maliyet yaratır.

★

Mustafa Varank, Arjantin’e herhangi bir şirketten yüksek maliyetle kiralanan uçakla değil, devletin filosunda bulunan Gulfstream 550 tipindeki ATA uçağıyla gitti. Bu uçaklar zaten devlet hizmetlerine tahsis edilmek üzere hazırda bekliyor. Diplomatik uçuşlarda alan vergisi alınmıyor ya da minimum düzeyde oluyor. Bu durumda gidilecek destinasyon için sadece yakıt maliyeti çıkıyor.

Bakan Varank’ın dönüş yolculuğunda güzel bir gelişme oldu. Aynı zirveye katılan Endonezyalı Teknoloji Bakanı Rudiantara da ATA uçağı ile İstanbul’a uçup, oradan THY’nin tarifeli seferiyle ülkesine devam etti. Yolculuk sırasında Endonezya-Türkiye arasında işbirliği yapılabilecek alanlar ele alındı, bazıları üzer...