15 Temmuz devam ediyor!

PKK, 7 Haziran seçimlerinden sonra siyasi temsilcilerine alan açacağına HDP’nin aldığı oyları teröre ruhsat saydı ve giderek şiddeti tırmandırdı. HDP ve DBP’li siyasetçilerin varlıklarının tümden anlamsızlaştığı bir süreç başladı böylece. “HDP’nin Türkiyelileşmesi” denilen şeyin terörü tüm Türkiye’ye yaymak olduğunu anladığımızda ise barış-demokrasi-özgürlük kavramları terörü örten birer perde olmuştu bile.

PKK, hendek terörüne ve yine yollara pusu kurmaya başladığında HDP’li siyasetçiler bunu reddedeceklerine PKK’ya borazanlık yaptılar, PKK yat deyince yatan kalk deyince kalkan bir “eylemsellik” sergilediler.

“Emanet oylara da talibiz” denilerek çıkılan yolun sonunda Kandil tabelası vardı. Kandil’deki terörist başının bir tek “Ne emaneti” lafı yetti, Sırrı Süreyya Önderlerin seslerini karınlarına çekmelerine.

“Ne yapsınlar can korkusu” dedik bir süre, inanmak istemedik siyasetin bu kadar kişiliksizleşebileceğine. PKK’ya “Dur yapma” demek Cumhurbaşkanı’na ağzını geleni söylemeye benzemiyordu haliyle! Can tatlıydı, PKK’nın kendi adamlarını da infaz ettiği ve bunların sayısının, değil yüzleri binleri geçtiğini bilmeyen yoktu.

HDP’li siyasetçiler sokağa çıkamaz hale geldiler sonra. Esnaf yuhaladı, halk “Lanet gelsin başınıza” diye beddua etmeye başladı ama yine de PKK’ya zerre miskal laf etmediler.

“Şiddet kimden gelirse gelsin” dışında bir tepkileri olmadı. PKK’ya toz kondurmadılar, vazifeleri buydu zaten.

***

PKK, HÜDA-Par’lı siyasetçilerden sonra şimdi de AK Partili siyasetçilere suikasta başladı.  HDP buna bile ses çıkarmadı. Oysa “DBP’li Hurşit Külter kaybedildi” diye ortalığı ayağa kaldırmışlardı. Adam Kerkük’te ortaya çıkınca yüzleri bile kızarmadı.