AYM’nin kararı: Mahkemelere ne gerek var!

AYM’nin Can Dündar ve Erdem Gül’le ilgili kararına dair Star gazetesinin ilk günden itibaren isabetli tavrını ve Kemal Gümüş’ün birbirini takip eden haberlerinin, konunun öneminin idrak edilmesindeki payını teslim ederek başlamak isterim. Gezi kalkışması döneminde AYM’nin skandal twitter kararına tek ses olup itiraz eden medya casusluk davası tutuklusu olan Can Dündar ve Erdem Gül ile ilgili karara, istisnalar hariç, haber değeri dahi atfetmedi. Birinci sayfadan haberi gören gazete sayısı ilk iki gün iki ya da üçtü.  Handiyse Can Dündar’ı salıverelim de bu kavga bitsin şeklinde bir gönül huzuru arayışı hakimdi. Cumhuriyet gazetesinde yapılan şeyin bir gazetecilik faaliyeti değil Türkiye’ye yönelik örgütlü bir hamlenin medya ayağını yürütmek olduğunu düşünenler bile “nalet gelsin başınıza” bıkkınlığıyla AYM’nin kararına mutlu oldu.  Bu olay aslında ne kadar mücadele edilmiş olursa olunsun mevcut algı operasyonlarının başarıya ulaştığının acı bir göstergesi oldu kanımca. Zira toplumdaki bir kısım zaten Gezi, 17-25 Aralık ve PKK’nın yeniden terör eylemlerine başlaması sürecinde bu operasyonların başında, yanında ya da arkasında durdu. Algı operasyonların en sofistike hedefi ise toplumun genelinde bir bıkkınlık duygusu yaratmak ve asıl kutuplaştırıcıya söz geçiremeyenlerin yıpratılmak isteneni eleştirmesini sağlamaktır. Annesi ve babası kavga ederken, çocukların haklı olanın anne olduğunu bilmesine rağmen yine de onun susmasını istemesi gibi. Anne susarsa kavga bitecektir çünkü.