Bir musibet bin nasihat!

İnsan yetiştirmek, en zor ve en önemli işimiz. Ailede başlıyor eğitim ama tek başına ne ailenin ne de örgün eğitim-öğretim kurumlarının üstesinden gelebileceği bir işten bahsediyoruz. Bu yüzden toplumun, kendi inanç ve felsefi yaklaşımlarına göre çocukların eğitim sürecini destekleyecek yapılar oluşturması kaçınılmaz.  Bu yapıların toplumu ifsat edecek, toplum için tehdit oluşturabilecek zeminlere dönüşmesine engel olacak kontrol mekanizmalarının geliştirilmesi de son derece önemli.  Ama hepsinden önemlisi çocuklarımızın fiziken ve ruhen zarar görmeden bu süreçleri tamamlayabilmesi.   ***  Allah insandan yaratılanların en şereflisi olarak da söz eder, insanın aşağıların en aşağısına inebileceğini de söyler.  Eşref-i mahlukat- esfele safilin; bu geniş sarkaç imtihan edildiğimiz alanı işaret ediyor. İnsanoğlunun imtihanının en hassas noktasını ise bize emanet edilen çocuklarımız oluşturuyor. Biyolojik anne-babası olduğumuz çocuklardan bahsetmiyorum. İnsanlığımıza, komşuluğumuza, öğretmenliğimize emanet edilen, onlarla karşılaştığımız her yerde bize emanet edilen çocuklardan...  En büyük imtihanımız, bizden sonra bu dünyayı bırakacağımız nesillerle ilgili sorumluluğumuz.  Bu ağır yükün altında, tartıların en hassasıyla hareket etmemiz gerekirken maalesef öyle vahim olaylara şahit oluyoruz ki insanlığımızdan utanıyoruz.