Mucizeler yılı olsun...

Batı'da yılları tanımlamakta kullanılan, ilk dile getiriliş tarihleri de öyle aman aman eskiye gitmeyen iki kavram var: annus horribilis ve annus mirabilis. İlki, korkunç yıl anlamına geliyor, diğeri mucizeler yılı. (İlk mucizeler yılı 1666 kabul edilir. Gelin görün ki, garip icatlar çıkarmakta üstüne olmayan insan zekâsı zamanla '666' sayısını kötülüklerle özdeşleştirecektir.) Neyse, 2016'nın dünya kadar ve burada sayıp, hatırlayıp, bir kere daha asap bozmaya gerek olmayan sayısız nedenden ötürü bir felaketler, bir şeametler yılı, bir şenaat yılı olduğu muhakkak.
Hiç böyle bir şey görmemiştim.
İnsanlar yeni bir yıla girdikleri için değil, 2016'dan çıktıkları için mutlular.
Bir umut elbette. Her şeyin daha iyi olacağını umuyor insan. Yaşar Kemal boşuna 'insan mit üreten varlıktır' demedi. Biz de kendi mitlerimizi, kendi mucizelerimizi üretiyoruz.
Hayatı gerçekle düşler arasında bir yere çivileyip yaşıyoruz. Umudun mavi keteni üstüne seriyoruz geleceğimizi, hatta günlerimizi.

***
Herkes gibi ben de bu yılın gerçeğini etimde kemiğimde duyarak yaşadım. Yapacak bir şey yok. Hayat ve siyaset hükmünü icra ediyor.
Ürkütücü, yıpratıcı, zorlayıcı ama öyle. O zaman insan kendi koşullarına sığınıyor. Kendi yarattığı evrene çekiliyor.