‘Bir gün üzerinize kuşlar konacak, kozalaklarınız olacak’ demedim mi

2012 yılının Mayıs ayının 16’ncı günü saat 12 sularında, Çankırı’nın Kurşunlu ilçesinin Yılanlı (Madenli) köyünün camisinin avlusundaki musalla taşına bir tabut konmuştu.

Cenaze namazı için saf tutanlar arasında oğullar, yeğenler, ahbaplar, dostlar vardı.

Oğullardan biri en öne geçti. Cemaate döndü ve şöyle seslendi: “Bu musalla taşında yatan bizim babamız, sizin dostunuz, bu köyün börtü-böceğinin, ağacının kuşunun sevdalısıdır.”

İlkbaharın serinliği cami avlusunda hafif bir esintiye neden olmuştu. Güneş bir anda birkaç parça kara bulut tarafından perdelemiş, musalladaki tabutun ve cemaatin üzerine yağmur damlaları düşmeye başlamıştı.

Yağmurun altındaki tabutun sağında-solunda çam ağaçları, elma ağaçları… Ağaçların üzerinde serçe kuşları vardı.

Cemaat cenaze namazına durduğunda ağaç dallarında bir hışırtı, kuşlarda bir cıvıltı oluşmuştu.