Biz buradayız ama evlerimiz nerede?

"O akşamüstü Antoni'yle doğduğu, büyüdüğü ve hâlâ ailesinin oturduğu evin önünde ayrıldık. Bütün ısrarlarına rağmen içeriye girmek istemedim.
Ama bekleyip apartmanda ışığın yanmasını bekledim. 'İşte şurası' diye gösterdiği ikinci katın pencerelerine baktım, perdelerin arkasındaki gölgeleri gördüm ve "Ne kadar güzel bir hayat" diye düşündüm, çünkü bizden, çocukluğumuzdan geriye kalanlar ya çürüyor ya bir hayalet şehre dönüşüyor ya da bir müzede korunuyordu."

*** Şükran Yiğit'in "Bir Kış Yolculuğu" romanında Krakow'dan söz ettiği bu bölümü okurken...