"Biz" iyi olunca onların morali bozuluyor!

Genç kadın hop oturup hop kalkıyor, bir yandan da bu soruyu tekrarlayıp duruyor: "Nasıl olur ya, Hasan'ın THY'ye girip benden daha fazla para almasına inanamıyorum?"
Araya evlere şenlik bir böbürlenmeyle kendi çalıştığı yabancı şirketin adını sıkıştırıyor tabii.
Dünyayı günahlarıyla kasıp kavuran bir şirkette çalıştığını hiç umursuyor mudur, hatta bunun farkında mıdır, bilmem!
Karşısındaki erkek arkadaşı şaşkın, itiraz ediyor: "İyi ama THY de uluslararası prestijli bir marka ve başarılı bir şirket"
Suadiye'de bir kafede yan masada oturuyorlar. Anlayacağınız, yeni işe giren ortak okul arkadaşlarının dedikodusunu yapıyorlar.
Kulak misafiri olmamak imkânsız; çünkü genç kadın yüksek sesle konuşuyor. Şaka gibi ama neredeyse sinirinden ağlayacak. 
"Aman sen de!" diye karşılık veriyor arkadaşına da; "hangi kafada insanların orada istihdam edildiğini biliyorsun. Markaları iyi ama şirket iyi mi bakalım!"

Genç kadını dinlerken onun ve çevresinin esas derdini bir kez daha idrak ediyorum. 
"Biz"e dair iyi ve güçlü her atılım, her gelişme morallerini bozuyor.
Çünkü o zaman zihinlerindeki dünyaya ve memlekete dair çerçeve parçalanıyor, düzen bozuluyor. Zaten zorlukla tamamladıkları puzzle bir anda dağılıyor. 
Saklanan eziklik duygusu su yüzüne çıkıyor ki, işte o fena!