Bizi sessizliklerimiz tanıştıracak!

Birlikte uzun uzun susalım, demişti; çok konuşuyoruz...
Sonra zeytin siyahı, ürkek gözlerini denize çevirmişti kız.
Dalyan sahilindeydiler.
Dalyan o zamanlar çok tenhaydı. Ne spor kıyafetler giyinip koşmak biliniyordu, ne de kimselerin bu kadar çok bisikleti vardı...
Kayaların üzerine oturup denize ayaklarını sallandırmanın yeterince güzel olduğu yıllardı...
Ayaklarındaki çakma Converse'ler suya değdi değecekti. Delikanlı kızın elini usulca tutup "Neden konuşmayalım?" diye sormuştu gülümseyerek; "hem sen gevezenin tekisin!"
Kız kimbilir hangi kitapta okuyup zihnine kazıdığı cümleyle cevaplamıştı: "Bizi sessizliklerimiz tanıştıracak."

*** Rüyadan birdenbire bu hatırayı dirilterek...