Böyle giderse vejetaryen olacağım!

Hatırlıyorum...
Ergenlik çağımda et yemeyi hayatımdan çıkarmaya karar vermiştim.
Şimdi bana "tarih öncesi" gibi gelen o yıllarda İstanbul'da bilinçli vejetaryen sayısı herhalde toplasan yüz kişiyi geçmezdi.
Hem öyle etleri yumuşacık olsun diye hayvanlara eziyet çektiren besiciliğin henüz bilinmediği zamanlardı.
Tavuklar deseniz, bugünkü gibi "canlı robot" değil, basbayağı hayvandılar.
Nihayetinde alnına kurban kanı sürülerek büyümüş, kavurmayı bağrına basmış çocuklardık; yani hayvan kesimiyle derin bir problemim yoktu.
Belki, çevremden ayrılmak, biraz dikkat çekmek istemiştim.
Ama aynı zamanda belli belirsiz biçimde "hayvanlarla ilişkimizi düşünme/ sorgulama" arzumun sonucuydu, eminim.