Bu kadar anormallikle nasıl normalleşilir?

İster çoğunluk deyin, ister halk... Demokrasi müsameresini uzun yıllar boyu sessizce izleyip seçim günlerinde ehven-i şer oylar atarak beklediler.
Ne zaman siyasal elitlerin müsamere sahnesi dağılsa acının büyüğü yine halkın payına düşüyor, kabak onların başına patlıyordu.
Ama şundan hep emindiler: Sünnileri sekülerleştiren, Alevileri Sünnileştiren, Kürtleri kimliksizleştiren, Türkleri Batı karşısında ezikleştiren devlet pratiği asla normal sayılamazdı.
Ülke elbet bir gün kendi tabii sosyal-kültürel yatağında akan bir nehre dönüşecekti.
Nihayet 2000'ler geldi. "Sessiz çoğunluk" açıkça siyasal alana müdahale etti ve hükümet oldu. 
"Normalleşme" kavramının sevilip tutulması ve sık sık "normalleşme süreci"nden söz edilmesi de böyle başladı.

Bu kavram bir iki gündür yeni bir içerikle kullanılmaya başlandı.
Koalisyonlar döneminin "yeni bir normalleşme süreci" olacağı söyleniyor.
Hem iktidar hem de muhalefet kesimlerinde "Canım koalisyon denilen şey o kadar da kötü değil!" demenin veya siyasal uzlaşma ihtiyacının bir ifadesi olarak "normalleşme" kavramı kullanılıyor.
Tartışmaya açık bir bakış açısı bence.
Diyelim ki, haklılar...
Diyelim ki, bir de bu yönden deneyelim...
Fakat söyleyin... Anormalliklerle el ele ve iç içe normalleşmek mümkün mü?