Kavgaysa kavga... Ama hakikisi, samimisi olsun!

Haydi çocuklar... Bir anlığına da olsa...
Yalandan "evrensellik" fiyakanızı ve ona iliştirilmiş "barış" çağrınızı, sadece sizinkilere çalışan "insan hakları"nızı ve ucundan kıyısından yakalayınca tırnaklarınızı geçirdiğiniz "kaliteli yaşam" illüzyonlarınızı bir kenara bırakın... 
Sizden olmayanın acılarına karşı duvar gibi yükselttiğiniz kayıtsızlığınızı örtmek üzere etrafa "sizin vicdanınız yok mu?" diye çemkirmelerinizi sona erdirin...
Betonun arasından fışkıran yeşil filizlerin fotoğrafını çekip instagrama koyunca "pek muhalif ve pek sevecen ve hatta çevreci biri" görünüp iki üç alkış alma sersemliğini falan da terk edin n'olur...
Bir kerecik dürüst olun!
Kendinizle yüzleşin! 

Böylece...
Aslında betona falan karşı olmadığınızı, eğer üstünüze tapuluysa betona ıslak çorap gibi yapıştığınızı... 
İstediğinizin demokrasi değil, seküler bir hayat olduğunu... 
İşler böyle gider de Batı'yı kızdırırsak keyfimiz kaçarsa diye ölesiye korktuğunuzu itiraf edin de... 
Ergen mızıkçılığınız, sömürge talebeliğiniz bitsin...
Şu gölge boksu sona ersin... 
Gelecekse, kavganın da hakikisi, samimisi gelsin!
Haydi bunu yapın da, ciğerimizi yiyin!