Onun “muhtar arkadaşları” var; ya sizin?

Bıkıncaya kadar anlatmaya çalışacağım... 
Halkçılık, nasıl halk olamamaktan kaynaklanıyorsa... 
Solculuk da öyle bir şey! 
O muazzam mesafe kolay kapanmıyor çünkü. 
Bulunduğun yer, yaşadığın hayat ve kafanın içindeki hayaletler "sol"da olmana izin vermiyor; o zaman "solcu" oluyorsun. 
Adaleti, merhameti, hak ve hakikat duygusunu yoksul ve mazlum insanların gözünden değerlendirmeye, onların büyük geleneğine göz atmaya hiç niyetin yok; istiyorsun ki, ille de onlar sana katılsın! 
Onları fikirle, partiyle, ideolojik kumpasla; olmadı silahla mobilize etmeye çalışıyorsun. 
Yani seninki... 
Sürekli kendine yalan söyleyen bir tarih. 
Acıdan başka hiçbir şeye yol açmayan bir siyaset. 
Eğreti bir sosyoloji. 
Ve bitmez tükenmez bir mızıldanma. 

Alın size, en makulünden bir örnek... 
Kişisel tarihi zarif sol çalımlarla bezenmiş ve entelektüel literatürümüze yaptığı katkılarla temayüz etmiş bir örnek... 
Murat Belge. 
Geçen günkü yazısının daha ilk satırlarında aklı sıra dalgasını geçiyor: "Cumhurbaşkanı Erdoğan, muhtar arkadaşlarıyla sık sık toplanıyor; Allah bozmasın aralarında güzel bir uyum var." 
Sonra muhtarların ruh durumunu da tarif ediyor; "Cumhurbaşkanı huzurunda şerefyab olduklarını hissederek herhalde uslu uslu dinliyorlar." 
Belge'ye göre bu arkadaşlık "popülist- faşizan taban örgütlenmesinin bir cephesi"ymiş. 
Nasıl tepeden bir bakış!