Pazar notları: “Hatırlamak buluşmaktır”

Gelirken, severiz. Giderken, tanırız.

*** "Okuyucu"da şöyle bir söz vardı: "Hatırlamak buluşmaktır." Şimdi düşünüyorum da... Zaten tam zamanında buluşmaya gelmek sadece hatıralarda mümkün. *** Ne çok "kendini sevmek"ten söz ediliyor. Oysa gerçekte kimse kendini sevmiyor; herkes kendini sevdirmeye çalışıyor. *** Sevdiğimiz hep iki kişidir. Biri sevgilinin yanımızdaki halidir, diğeri bizden uzaktaki hali. Ve ikisini her zaman farklı severiz. *** En çok avluları seviyorum.
Dışarıya kapalı, gökyüzüne açıklar.
Utangaç bir aşığın kalbi gibi... *** Maksim Gorki'yi New York ziyaretinde ahbapları her akşam başka bir yere götürmüşler; konserler, piyesler, vd. O sırada defterine şöyle bir not düşmüş Gorki: "Amerikalılar tuhaf insanlar. Acıdım hallerine. O kadar neşesizler ki, eğlenmeden duramıyorlar." *** Beş yaşlarında bir oğlan. Gözlerini gözlerimden kaçırarak soruyor: "Ben neden büyük değilim?" Belli ki, büyüklerin sevgi sözcüklerinin kılıfı altında ona güçsüzlüğünü ve hep kendilerine muhtaç olduğunu hisettirmesinden sıkılmış. Eh, dünya büyüklerin/ yetişkinlerin dünyası! Bir şeyler geveleyip sonunda "sen de büyüyeceksin" diyorum. İşte o zaman kaşlarını düşürüyor: "Çok var mı daha?" İçim çiziliyor, dilim tutuluyor, susuyorum. *** Bazen