Tebessüm hani...

"Hadi uyu, dedi annesi yavaşça...
Küçük çocuk yattı, soluğunu yatıştırdı, her yer sessizdi.
Eli göğsündeydi, sonra yavaşça elini göğsünden ayırdı, nefesini tuttu, bekledi, avcunu açıp yırtılan tuvalden kalan bez parçasını düzeltti.
Ay ışığında bütün dünya uykudaydı.
Ve gülümseme elinin üzerinde duruyordu.
Kendi kendine sessizce mırıldandı: Gülümseme, güzelim gülümseme...
Ay gökyüzünde önce yukarıya, sonra aşağıya doğru kayarak sabaha doğru ilerlerken o karanlığın içinde gülümseme bütün sıcaklığı ve yumuşaklığıyla orada ışıl ışıldı..."

*** Ray Bradbury'nin...