Uzatmaya gerek yok, bakınca görünüyor!

Bir süredir dünyaya ve özellikle güncel siyasete fikrimi dolandırmadan, konuyu eveleyip gevelemeden gayet basit bir açıdan bakmayı deniyorum.
Zor tabii...
Okumuş yazmış, ömrü boyunca entelektüel mecralara girip çıkmış, her düşünceyi yokuşa sürmüş, hislerini dahi sorgulayıp durmuş biri için basit bir bakış ve yalın bir kıyasla tatmin olmak zor. Fakat deneyince oluyor, güzel oluyor.
Ferahlık veriyor.
Daha önemlisi şu ki, zihni berraklaştırıp kalbi güçlendiriyor.
Ancak yanlış anlaşılmasın! Yumuşak bir bakış değil bu.
Müşfikken kararından caymayan, öfkeliyken gözü kararmayan bir yalınlık hali!
Keskin ve kesin bir bakış.
Hemen olmuyor.
Ben de ağır ağır öğreniyorum...
Nereden?
Hayır! Kitaplardan değil, dümdüz hayattan...
Hadi daha açık söyleyeyim; sokaktan, halktan, geleneğin gündelik hayata yansıyan derin birikiminden öğreniyorum.
"Bir kişinin özünü arıyorsan, sözüne değil gözüne bak" derler ya, onun gibi bir şey bu da.