Hz. Ali (a.s.)

Velayetin şahı Hz. Ali Efendimiz, bizzat Hz. Peygamber'in elinde büyümüştür.
Çocukluk yıllarını anlatırken şöyle der: “Çocukluğum Resulullah'ın evinde geçti. Beni O büyüttü. Beni şefkatle kucağına alır, lokmayı çiğneyip ağzıma koyardı. Onun o güzelim kokusu elvan, elvan ruhumu okşardı. Sözlerimde yalana, davranışlarımda bir kusur ve cahilliğe asla rastlamadı. Yüce Allah, gece ve gündüz O’nunla birlikte olup dünyanın yücelikleri ve iyilikleri konusunda O’nu eğitmesi için süt çağından hemen sonra büyük melekleri Resulllah'ı yanına verdi. Ben de tıpkı süt çağındaki bir bebek gibi Peygamber'e uymakta ve O’nu izlemekteydim.
İslam henüz hiçbir eve girmemişken, sadece Resulullahla Hatice'nin Müslüman olduğu dönemde Ben üçüncü Müslümandım” diye buyurur.
Tarihi gerçekler göstermektedir ki Peygamberimiz, Hz. Ali'yi evine götürdüğü ilk günden beri, O’nu asla kendi başına bırakmamıştır.
Hz. Ali, her zaman Peygamberle beraberdi. Hz. Peygamber ibadet için şehir dışındaki dağlara ve çöllere gittiği vakit bile Hz. Ali'yi yanında götürdü.
Resulullah, üç yıl boyunca genel bir davette bulunmadı. Sadece kabul edeceğine inandığı kişilere tebliğ yapmıştır.
"Ve en yakın akrabalarını korkut. İnananlardan Sana uyanlara karşı sevgi kanadını indir, mütevazi ol. Sana isyan ederlerse, de ki, şüphe yok ki, Ben sizin için yaptıklarınızdan uzağım.” (Şuara, 214-216)