Devlet ve millet sözkonusu olunca

Bu milletin, bu devletin ve daha geniş olarak ümmetin hiçbir ortak problemi ve bu problemin de çözümünde ortak görüş yok mudur?
Elbette vardır ve olmalıdır.

Peki bu iktidar-muhalefet zıtlaşmasına, kavgasına, insanı ümitsizliğe taşıyan dağınıklık ve tefrikaya ne demeli!
Seküler demokrasilerde bildik siyasi partilerin bulunması tabiidir, bunların varlık sebebi de millet ve memleket için daha iyi, daha hayırlı, daha faydalı olanı bulmak ve gerçekleştirmektir; en azından teorik olarak böyledir.

Uygulamaya bakıyoruz, iktidar ile muhalefetin “şu milli bir meseledir, devlet meselesidir, bunda ihtilafa düşmek ve millet ve memlekete zarar vermek olamaz” dediklerine ve bu şuur içinde davrandıklarına dair bir örnek bulamıyoruz.
İktidar, yıllardır sürüp gelen ve hiçbir zaman, hiçbir güvenlik tedbiri ile kökü kazınamayan terörü, temsilcileriyle görüşerek, ne istediklerini onlardan dinleyerek, taleplerinin olabilecek gibi duranlarını hayata geçirerek, olmayacak talepler konusunda ise onları ikna edip silah yerine siyaseti tercih etmelerini sağlayarak bir çözüm denemesinde bulundu. Aslında birçok iyi niyetli ve aklı başında insanımız da bunu istiyorlardı. Bu denemede hayli yol alınmış iken artık bilinen sebeplerle teröristler çözüm sürecini durdurup tekrar silaha sarıldılar. İktidar da tabii, yerinde ve zorunlu olarak şiddete şiddet ile cevap verme, onları bir daha silaha başvuramayacak hale getirme yolunu tuttu.